قصد دشمن؛ نابودی جمهوری اسلامی
وقتی به آنها گفته شد که دشمن قصد دارد با تهاجم نظامی، نظام جمهوری اسلامی را منهدم کند و از بین ببرد، مردم قبول کردند و به میدان جنگ رفتند و از موجودیت جمهوری اسلامی و تمامیت کشور دفاع کردند. با گذشت زمان، روشن شد که قضیه چه بوده است. همه فهمیدند که قصد دشمن از سازماندهی این حمله و تهاجم نظامی، همین بود که نظام جمهوری اسلامی را از بین ببرد. مسأله، یک مسأله ی مرزی و اختلاف دو همسایه نبود. (بیانات در خطبه های نماز جمعه ی تهران 28/7/1368)
مخالفت دشمن با محور تربیت و تعلیم قرآنی
امروز دنیای اسلام تشنه ی عمل به قرآن است؛ و دشمنان اسلام این را نمیخواهند. بدیهی است که دشمنان اسلام صریحاً نمیگویند ما دشمن قرآنیم یا دشمن اسلام ـ « یُخَادِعُونَ اللَّهَ وَالَّذِینَ آمَنُوا » (13) ؛ آنها با خدا هم خدعه میکنند، با بندگان خدا هم خدعه میکنند ـ آنها میگویند ما طرفدار اسلامیم، امّا درست به همان نقطه ای که اسلام از ما میخواهد، به آن نقطه حمله میکنند.
امروز شما میبینید در بعضی از کشورهای اسلامی، طرح مسأله ی جهاد جرم است؛ در کتاب درسی نباید مسأله ی جهاد مطرح بشود، در گفتگوهای کسانی که به نحوی با دستگاههای دولتی مرتبطند، اسم جهاد و اسم شهادت نباید مطرح بشود. به این چیزها و به عمل ما حمله میکنند. اتحاد اسلامی را ضربه میزنند، دلها را نسبت به یکدیگر بدبین میکنند، مسأله ی سنی و شیعه، مسأله ی فرق گوناگون بین شیعیان، مسأله ى فرق گوناگون بین اهل تستن؛ اینها موضوع کارهای دشمنان اسلام است. نمیگوید من با قرآن مخالفم، امّا با آنچه که محور تربیت و تعلیم قرآنی است، با او مخالفت میکند، که مثالش همین مثال وحدت است. چقدر خیرخواهان زحمت میکشند که بین برادران در دنیای اسلام اتحاد ایجاد کنند، یک وقت میبینیم از یک جا بمبی منفجر شد ـ بمب ضد وحدت ـ یا از آن طرف یا از آن طرف؛ فرقی نمیکند. این چیزهاست که بایستی ما بیدار باشیم، هشیار باشیم. ما مردم ایران هم همینجور. ما آنچه که میگوییم، برای دیگران نیست؛ در درجه اوّل برای خودمان است. خود ما هم باید وحدت را حفظ بکنیم. ببینید همین آیاتی که الآن خواندند: « وَاذْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ عَلَیْكُمْ إِذْ كُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِكُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا» (14) ـ برادر شدید با هم «ّوَكُنتُمْ عَلَى شَفَا حُفْرَةٍ مِّنَ النَّارِ فَأَنقَذَكُم مِّنْهَا» (15)؛ اسلام شما را از آتش تفرقه نجات داد. فراموش کردید؟ هی این به آن ایراد بگیرد، آن به این ایراد بگیرد؛ فروع را اصل بکنیم، اصول را فراموش کنیم، هی اختلاف بین ما بیفتد. اینکه قرآن میگوید: « وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِیعًا » (16) ، یعنی همه با هم اعتصام به حبل الله بکنید، خوب، این «همه» در سطح واحدی که نیستند؛ بعضی ایمانشان قویتر است، بعضی ایمانشان ضعیفتر است، بعضی عملشان بهتر است، بعضی عملشان متوسط تر است؛ در عین حال خدای متعال به همه خطاب میکند. میگوید اعتصام به حبل الله را جمیعاً بکنید، با هم بکنید. تو بگویی من جداگانه اعتصام به حبل الله کردم و دیگری نه؛ او ـ دیگری ـ باز بگوید من جداگانه اعتصام به حبل الله کردم، این طرف را نه؛ اینکه نمیشود. همدیگر را تحمل کنید. اصولی هست، محورهایی هست؛ اصل این است که در این اصول همدل باشیم. (بیانات در دیدار شرکت کنندگان مسابقات قرآن 3/5/1388)
دفاع از ملّتهای مسلمان؛ علّت خشم دشمن از جمهوری اسلامی
یکی دیگر از مسائلی که دشمن را خشمگین میکند، دفاع از ملّتهای مسلمان است. برادران و خواهران عزیز! بیش از یک سال است که ملّت و دولت ایران، از مردم مظلوم بوسنی دفاع میکنند و سخن حق را در آن مورد به زبان می آورند. آنچه را که باید انجام گیرد، ما اعلام کردیم. باز هم اعلام میکنیم که غرب و بعضی از کشورهای اروپایی و به ویژه آمریکا، در قضیه ی بوسنی به اندازهی گروههای افراطی و متعصب و نژادپرست صرب، گناهکارند. گناه همه ی اینها به یک اندازه است. ماههاست اعلام کرده ایم که راه حل مسأله ی بوسنی این است که راه را باز کنید، بگذارید مسلمانان بوسنی بتوانند به امکانات دفاعی دسترسی داشته باشند و از خودشان دفاع کنند. این، حرفی است که همه ی منصفین عالم آن را میفهمند و میپذیرند. ما نخواستیم مثل بعضی از دولتهای دیگر، خودمان را در قالب الفاظ فریبنده و بی محتوا و پوچ مثل قطعنامه های بی حاصل شورای امنیت سازمان ملل محصور و زندانی کنیم. ما راه را به طور دقیق و مشخص گفتیم: حمایت از ملّتها. حمایت از ملّت بوسنی. حمایت از ملّت فلسطین. این راهی است که پیمودنش وظیفه ی ماست و درست همین موضوع است که دشمنان استکباری ما را خشمگین میکند. (بیانات در خطبه های نماز جمعه تهران 14/3/1372)