جمهوری اسلامی؛ مهمترین خطر برای دشمن
انقلابی به وجود آمده است و حکومت مقتدری با رهبر عظیمی مثل امام راحل، خود را به دنیا نشان داده است. اگر میتوانستند جلویش را بگیرند، علاج آن بود، امّا نتوانستند و این اتّفاق افتاد. حال که اتّفاق افتاده و کار گذشته است، چه کار کنند؟ دو راه بیشتر ندارند. اگر توانستند یکی از این دو راه را بروند و به یکی از این دو مقصود برسند، خطر از سر استکبار برطرف شده است، وگرنه خطر هست. تلاش آنها برای این است که یکی از این دور راه را در پیش گیرند. یکی این است که جمهوری اسلامی؛ این بنای مستحکم را مضمحل کنند و از بین ببرند. اگر بتوانند چنین کاری بکنند، برای مسلمانان عالم تجربه میشود و میگویند: «خوب؛ چه فایده ای دارد! ما زحمت بکشیم، کشته بدهیم، این همه مشکل برای خود درست کنیم و آخرش هم بعد از پنج سال، ده سال، پانزده سال، مثل ایران شویم. جمهوری اسلامی از بین رفت، تمام شد.» این یک تجربه میشود. خطر از سر دشمن، به خیال خودش، برطرف میگردد. این تحلیل آنهاست. البتّه ما در این خصوص هم حرف داریم. اگر این کار نشدنی و رویای بی تعبیر؛ یعنی از بین بردن جمهوری اسلامی ـ العیاذ بالله ـ روزی انجام گیرد، باز مشکل استکبار لاینحل باقی خواهد ماند؛ هرچند آنها خیال میکنند مشکلشان حل خواهد شد. به این دلیل تلاش میکنند بلکه بتوانند این نظام را با محاصره ی اقتصادی، جنگ و تهدید، مضمحل کنند و از بین ببرند. تا کنون چندین بار هم تصمیم گرفتند کارهای خطرناک بکنند؛ امّا دیدند نمیشود. به هر حال گیر کرده اند؛ مانده اند که با جمهوری اسلامی چه کنند! (بیانات در خطبه های نماز جمعه (19 رمضان 1416) 20/11/1374)
آگاهی اسلامی و بیداری؛ علّت دشمنیها
امروز بحمدالله جوامع اسلامی به اهمیت نظام اسلامی واقف شده اند. در طول سالهای متمادی، نویسندگان و گویندگان بزرگ و دلهای فراوانی به این سمت متوجّه شده اند. بیداری اسلامی شروع شده است؛ جوامع اسلامی به اهمّیّت این ذخیره ای که در اختیار آنهاست، واقف شده اند؛ البته به همین نسبت هم دشمنیهای دشمنان اسلام زیاد شده است. مرتّب مشغول تفرقه افکنی و اختلاف اندازی بین ملّتها مسلمانند تا با تحریک قومیت ها و ملّتها و عرقها و تعصّبها، هر گروهی را به سمتی بکشند. این نشاندهنده ی آن است که دشمن فهمیده است آگاهی اسلامی و بیداری اسلامی در محیط مسلمان نشین عالم، کار خود را میکند. حقیقت هم همین است. یقیناً همین احساس، ملّتهای اسلامی را به سمت نظام اسلامی و به سمت تشکیل امت واحده ی اسلامی خواهد کشاند؛ این یک آینده حتمی است. این دشمنی ها هم اثری ندارد. نیروی اسلام بالاتر از این حرفهاست؛ کمااینکه در ایران اسلامی، نقطه ای که هیچ کس تصور آن را نمیکرد، همین بود که نیروی عظیم اسلامی توانست مردم را متّحد کند؛ دلها را به هم نزدیک نماید؛ ایمان اسلامی را پشتوانه ی این حرکت قرار دهد و یک نظام اسلامی را در اینجا به وجود آورد. این امری است که اتّفاق افتاده است. (بیانات در دیدار مسئولان و کارگزان نظام جمهوری اسلامی به مناسبت میلاد پیامبر اکرم (ص) و امام جعفر صادق (ع) 10/4/1378)
قصد دشمن؛ نابودی جمهوری اسلامی
وقتی به آنها گفته شد که دشمن قصد دارد با تهاجم نظامی، نظام جمهوری اسلامی را منهدم کند و از بین ببرد، مردم قبول کردند و به میدان جنگ رفتند و از موجودیت جمهوری اسلامی و تمامیت کشور دفاع کردند. با گذشت زمان، روشن شد که قضیه چه بوده است. همه فهمیدند که قصد دشمن از سازماندهی این حمله و تهاجم نظامی، همین بود که نظام جمهوری اسلامی را از بین ببرد. مسأله، یک مسأله ی مرزی و اختلاف دو همسایه نبود. (بیانات در خطبه های نماز جمعه ی تهران 28/7/1368)