لزوم شناخت چگونگی ورود دشمن
راههای از بین بردن وحدت و چگونگی ورود دشمن را بشناسید و با آن مقابله کنید. حضور در صحنه های انقلاب و حمایت از نظام و احساس صاحب انقلاب و کشور بودن را که همه ی ملّت ما دارند، حفظ کنید؛ راز اصلی این است. اگر اینها حفظ شد ـ که البته به فضل الهی خواهد شد ـ تمام قدرتهای بزرگ و همه ی توطئه گرها و حیله گرهای عالم، از اینکه بتوانند به شما ضربه و خدشه وارد آورند، ناتوان و کوچکند. ما باید فرض کنیم که همواره دشمن داریم و انقلاب تهدید میشود. نمیخواهم بگویم حتما جنگی علیه ما به راه خواهد افتاد؛ شکل خاصی از تهدید مورد نظرم نیست؛ امّا آنچه که میتوانم در قلبم به آن معتقد باشم، این است که تهدید علیه نظام جمهوری اسلامی که انقلاب را با خود دارد و از او جدا نشده است، همیشگی است. فقط یک شق دیگر وجود دارد که ما آن شقه را رد کردیم و آن، این است که جمهوری اسلامی برقرار باشد، امّا دیگر انقلاب نباشد؛ در آن صورت فرض میشود که ما دشمنی هم نداشته باشیم! (بیانات در مراسم بیعت فرماندهان و مسئولان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی 19/4/1368)
انسان زمان شناس در برابر ترفندهای دشمن
اگر انسان زمان شناس نباشد و دنیا را نشناسد، فریب خواهد خورد. باید زمان شناس باشد، تا دشمن را بشناسد، تا حیله ها و ترفندها را بشناسد، تا بتواند در مقابل ترفندها آنچه را که لازمه ی وظیفه و مسئولیت اوست، آن را تدارک ببیند و انجام دهد. این ساز و کارهای لازم، در قانون اساسی پیش بینی شده است. این آن چیزی است که مطلوب است. (بیانات در خطبه های نماز جمعه ی تهران 23/2/1379)
دشمن را با چشم باز دیدن
هنگامی که دشمن حمله میکند، ابتکار عمل در دست اوست؛ شما باید کاملاً حواستان جمع باشد و مثل جبهه ی جنگ آمادگی خود را حفظ کنید؛ چون ما نمیدانیم که دشمن از کجا حمله خواهد کرد؛ ممکن است از جبهه ی میانی و یا بالا و پایین حمله کند. به هر حال، باید در همه جا بیدار باشیم. باید در طول جبهه ای که یقیناً از لحاظ معنوی به مراتب طولانیتر از مرزهای ماست، دائماً بیدار باشید و فوراً ضربه را به خودشان برگردانید صحنه ای که شما درگیر آن هستید، صحنه ی بسیار عجیبی است. شاید در میان سنگرهایی که جمهوری اسلامی مبارزه میکند ـ مبارزه به معنای خاص آن و دست به یقه شدن و ضربه زدن و ضربه خوردن ـ هیچ سنگری بافضیلت تر از سنگر شما نباشد؛ چون همیشه و در همه جا خطر از ناحیه ی نفوذ اطلاعاتی دشمن بیشتر است. در قضیه ی جنگ هم اگر ما بیشتر میزدیم و کمتر میخوردیم، بخاطر این بود که کار اطّلاعاتی شایسته و ممتازی انجام میدادیم. با چشم بسته که نمیشود به جنگ رفت؛ باید با چشم باز دشمن را دید و محل پرتاب ضربه اش را برآورد کرد، تا متقابلاً پاسخ کوبنده تری به او داد. (بیانات در مراسم بیعت جمعی از مسئولان وزارت اطلاعات و ارتش جمهوری اسلامی ایران 18/4/1368)