توجّه خدا به اندازه همّت
«فِیمَا أَوْحَى اللَّهُ إِلَى عِیسَى(علیه السلام) أَنْزِلْنِی مِنْ نَفْسِكَ كَهَمِّكَ وَ اجْعَلْ ذِكْرِی لِمَعَادِكَ وَ تَقَرَّبْ إِلَیَّ بِالنَّوَافِلِ وَ تَوَكَّلْ عَلَیَّ أَكْفِكَ وَ لَا تَوَلَّ غَیْرِی فَ آخُذَ لَكَ یَا عِیسَى اصْبِرْ عَلَى الْبَلَاءِ وَ ارْضَ بِالْقَضَاءِ وَ كُنْ لِمَسَرَّتِی فِیكَ فَإِنَّ مَسَرَّتِی أَنْ أُطَاعَ فَلَا أُعْصَى یَا عِیسَى أَحْیِ ذِكْرِی بِلِسَانِكَ وَ لْیَكُنْ وُدِّی فِی قَلْبِكَ؛(2842) خداوند براى حضرت عیسى(علیه السلام) این گونه وحى فرستاد: «توجّه من به تو به اندازه همّت تو است. براى روز بازگشت به یاد من باش. به وسیله نوافل و مستحبّات، به من نزدیك بشو. بر من توكّل كن تا تو را كفایت كنم (و اموراتت را بر عهده بگیرم)، مبادا بر غیر من تكیه كنى كه مؤاخذه خواهى شد. اى عیسى! در بلا، صبور و در قضاى الهى، راضى باش. به دنبال جلب شادى من باش كه شادى من در اطاعت است و ترك معصیت. اى عیسى! ذكر و یاد مرا با زبانت احیا كن و محبّت مرا در قلبت نگاهدار».
همّت دنیایى
«قول علی(علیه السلام) لسلمان الفارسی وَ ضَعْ عَنْكَ هُمُومَهَا لِمَا أَیْقَنْتَ مِنْ فِرَاقِهَا؛(2843) على(علیه السلام) به «سلمان فارسى» فرمود: همّت تو دنیا نباشد، چون یقین دارى كه از تو جدا خواهد شد.»
همّت ابراهیم
«سمعت بعض المشایخ من أهل العلم یقول إنه سمی إبراهیم إبراهیم لأنه هم فبر و قد قیل إنه هم بالآخرة و برئ من الدنیا؛(2844) شنیدم از یكى از علماء كه مى فرمود: إبراهیم را بدین جهت إبراهیم نامیدند كه: چون همّت به نیكى داشت و با دیگران نیكى مى نمود، و نیز گفته شده است كه چون همیشه همّتش براى آخرت بود و از دنیا بیزار و روگردان بود، آن حضرت را ابراهیم نامیدند.»