لزوم هم سطح بودن زندگى و معیشت حاكم اسلامى (و خانواده او) با ضعیفترین فرد اجتماع
«الإمام علی(علیه السلام) : أ أقنع من نفسی بأن یقال: «أمیر المؤمنین»، و لا أشاركهم فی مكاره الدّهر، أو أكون أسوة لهم فی جشوبة العیش؟؛(2808) امام على(علیه السلام) : آیا بدین بسنده كنم كه به من، «امیر المؤمنین» گویند، و در ناخوشایندهاى روزگار شریك مردم نباشم؟ یا در سختى زندگى نمونه اى برایشان بشمار نیایم؟»
حقّ مردم بر والى
«الإمام علی(علیه السلام) من كتاب له إلى امراء الأجناد. فإنّ اللَّه جعلكم فی الحقّ جمیعا سواء، أسودكم و أحمركم، و جعلكم من الوالی و جعل الوالی منكم بمنزلة الوالد من الولد، و الولد من الوالد ... و إنّ حقّكم علیه إنصافكم، و التّعدیل بینكم؛(2809) امام على(علیه السلام) در نامه اى به فرماندهان سپاهها: خدا همه شما را -خواه سیاه و خواه سرخ- در حق، برابر دانسته، و شما را نسبت به والى، و والى را نسبت به شما، همچون فرزند نسبت به پدر، و پدر نسبت به فرزند قرار داده است ... و حقّ شما بر والى آن است كه با شما با انصاف رفتار كند، و در میان شما عدالت را برپا دارد.»
رعایت مساوات
«الإمام علی(علیه السلام) : ألا! و إنّ لكم عندی أن لا أحتجز دونكم سرّا إلّا فی حرب، و لا أطوی دونكم أمرا إلّا فی حكم، و لا أؤخّر لكم حقّا عن محلّه، و لا أقف به دون مقطعه. و أن تكونوا عندی فی الحقّ سواء، فإذا فعلت ذلك وجبت للَّه علیكم النّعمة، ولی علیكم الطّاعة، و أن لا تنكصوا عن دعوة و لا تفرّطوا فی صلاح، و أن تخوضوا الغمرات إلى الحقّ؛(2810) امام على(علیه السلام) : آگاه باشید! حقّ شما بر من است كه چیزى -جز راز جنگ- را از شما نپوشانم، و كارى را جز در حكم (شرع) بى رأى زنى با شما انجام ندهم، و پرداختن حق را از موقع آن به تأخیر نیفكنم، و تا آن را نرسانم وقفه اى در آن روا ندانم، و همه شما را در حقّ برابر شمارم؛ چون چنین كردم نعمت خدا به شما روا مى گردد؛ و حقّ من بر شما این است كه از من اطاعت كنید، و چون شما را خواندم درنگ روا مدارید، و در آنچه صلاح است پاى پس مگذارید، و خود را در بحبوحه سختیها بیفكنید، تا به راهى كه حقّ است برسید.»