مكر الهى 1
«وَ إِذْ یَمْكُرُ بِكَ الَّذِینَ كَفَرُواْ لِیُثْبِتُوكَ أَوْ یَقْتُلُوكَ أَوْ یُخْرِجُوكَ وَ یَمْكُرُونَ وَ یَمْكُرُ اللَّهُ وَ اللَّهُ خَیْرُ الْمَكِرِینَ؛(2742) (به خاطر بیاور) هنگامى را كه كافران نقشه مى كشیدند كه تو را به زندان بیفكنند، یا به قتل برسانند، و یا (از مكّه) خارج سازند آنها چاره مى اندیشیدند (و نقشه مى كشیدند)، و خداوند هم تدبیر مى كرد و خدا بهترین چاره جویان و تدبیركنندگان است!»
مكر الهى 2
«إِنَّ الْمُنَفِقِینَ یُخَدِعُونَ اللَّهَ وَ هُوَ خَدِعُهُمْ وَ إِذَا قَامُواْ إِلَى الصَّلَوةِ قَامُواْ كُسَالَى یُرَاءُونَ النَّاسَ وَ لَا یَذْكُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِیلًا؛(2743) منافقان مى خواهند خدا را فریب دهند در حالى كه او آنها را فریب مى دهد و هنگامى كه به نماز برمى خیزند، با كسالت برمى خیزند و در برابر مردم ریا مى كنند و خدا را جز اندكى یاد نمى نمایند!»
مكر الهى با خلافكاران
«أَ فَأَمِنُواْ مَكْرَ اللَّهِ فَلَا یَأْمَنُ مَكْرَ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْخَسِرُونَ؛(2744) آیا آنها خود را از مكر الهى در امان مى دانند؟! در حالى كه جز زیانكاران، خود را از مكر (و مجازات) خدا ایمن نمى دانند!»