افزایش نیازمندى به هنگام سالخوردگى
«الإمام السّجّاد(علیه السلام) : اللهمّ صلّ على محمّد و آله! و اجعل أوسع رزقك علیّ إذا كبرت، و أقوى قوّتك فیّ إذا نصبت؛(2728) امام سجّاد(علیه السلام) : خدایا بر محمّد و آل محمّد درود فرست، و گسترده ترین روزى خویش را بر من در ایّام سالخوردگى مقرّر فرما، و بیشترین نیروى خودت را در ایّام درماندگى بهره من ساز.»
صدقه به نیازمندان، توشه آخرت است
«عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ قَالَ قَالَ رَجُلٌ لِأَبِی جَعْفَرٍ(علیه السلام) إِنَّ لِی ضَیْعَةً بِالْجَبَلِ أَسْتَغِلُّهَا فِی كُلِّ سَنَةٍ ثَلَاثَ آلَافِ دِرْهَمٍ فَأُنْفِقُ عَلَى عِیَالِی مِنْهَا أَلْفَیْ دِرْهَمٍ وَ أَتَصَدَّقُ مِنْهَا بِأَلْفِ دِرْهَمٍ فِی كُلِّ سَنَةٍ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ(علیه السلام) إِنْ كَانَتِ الْأَلْفَانِ تَكْفِیهِمْ فِی جَمِیعِ مَا یَحْتَاجُونَ إِلَیْهِ لِسَنَتِهِمْ فَقَدْ نَظَرْتَ لِنَفْسِكَ وَ وُفِّقْتَ لِرُشْدِكَ وَ أَجْرَیْتَ نَفْسَكَ فِی حَیَاتِكَ بِمَنْزِلَةِ مَا یُوصِی بِهِ الْحَیُّ عِنْدَ مَوْتِه؛(2729) مردى به ابو جعفر باقر(علیه السلام) گفت: من در عراق عجم بوستانى دارم كه هر ساله از اجاره آن سه هزار درهم عایدى دارم. با دو هزار درهم آن مخارج خانواده ام را تأمین مى كنم، و هزار درهم آن را در راه خدا صدقه مى دهم. ابو جعفر(علیه السلام) گفت: اگر دو هزار درهم تمام نیازمندیهاى خانواده ات را كفایت كند، بسیار خوب است. در این صورت سود خودت را حفظ كرده اى و به راه رشد و صلاح موفق گشته اى، دیگران به هنگام مرگ وصیّت مى كنند كه زاد و توشه اى براى آخرتشان بفرستند. و تو خود زاد و توشه آخرت را از پیش فرستاده اى.»
خویشان نیازمند، در اولویّت هستند
«قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) یَقُولُ الْیَدُ الْعُلْیَا خَیْرٌ مِنَ الْیَدِ السُّفْلَى وَ ابْدَأْ بِمَنْ تَعُول؛(2730) شنیدم ابو عبد اللَّه صادق(علیه السلام) مى گفت: دست دهنده والاتر از دست گیرنده است، امّا اوّل خاندانت، بعد دیگران.»