اداى شهادت در حضور جمع و پس از نماز جماعت
«یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ شَهَدَةُ بَیْنِكُمْ إِذَا حَضَرَ أَحَدَكُمُ الْمَوْتُ حِینَ الْوَصِیَّةِ اثْنَانِ ذَوَا عَدْلٍ مِّنكُمْ أَوْ ءَاخَرَانِ مِنْ غَیرِكُمْ إِنْ أَنتُمْ ضَرَبْتُمْ فِى الْأَرْضِ فَأَصَبَتْكُم مُّصِیبَةُ الْمَوْتِ تَحْبِسُونَهُمَا مِن بَعْدِ الصَّلَوةِ فَیُقْسِمَانِ بِاللَّهِ إِنِ ارْتَبْتُمْ لَا نَشْتَرِى بِهِ ثَمَنًا وَ لَوْ كاَنَ ذَا قُرْبَى وَ لَا نَكْتُمُ شَهَدَةَ اللَّهِ إِنَّا إِذًا لَّمِنَ الاَثِمِینَ؛(2659) اى كسانى كه ایمان آورده اید! هنگامى كه مرگ یكى از شما فرا رسد، در موقع وصیت باید از میان شما، دو نفر عادل را به شهادت بطلبد یا اگر مسافرت كردید، و مصیبت مرگ شما فرا رسید، (و در آن جا مسلمانى نیافتید،) دو نفر از غیر خودتان را به گواهى بطلبید، و اگر به هنگام اداى شهادت، در صدق آنها شك كردید، آنها را بعد از نماز نگاه مى دارید تا سوگند یاد كنند كه: «ما حاضر نیستیم حق را به چیزى بفروشیم، هر چند در مورد خویشاوندان ما باشد! و شهادت الهى را كتمان نمى كنیم، كه از گناهكاران خواهیم بود!»
اهمیّت نماز جماعت حتّى در جبهه با یك ركعت
«حَفِظُواْ عَلَى الصَّلَوَتِ وَ الصَّلَوةِ الْوُسْطَى وَ قُومُواْ لِلَّهِ قَنِتِینَ؛ فَإِنْ خِفْتُمْ فَرِجَالاً أَوْ رُكْبَانًا فَإِذَا أَمِنتُمْ فَاذْكُرُواْ اللَّهَ كَمَا عَلَّمَكُم مَّا لَمْ تَكُونُواْ تَعْلَمُونَ؛(2660) در انجام همه نمازها، (به خصوص) نماز وسطى [نماز ظهر كوشا باشید! و از روى خضوع و اطاعت، براى خدا بپاخیزید! و اگر (به خاطر جنگ، یا خطر دیگرى) بترسید، (نماز را) در حال پیاده یا سواره انجام دهید! اما هنگامى كه امنیت خود را بازیافتید، خدا را یاد كنید! [نماز را به صورت معمولى بخوانید! ]همان گونه كه خداوند، چیزهایى را كه نمى دانستید، به شما تعلیم داد.»
اقامه نماز نه خواندن نماز
«ذَلِكَ الْكِتَبُ لَا رَیْبَ فِیهِ هُدًى لِّلْمُتَّقِینَ؛ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقِیمُونَ الصَّلَوةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَهُمْ یُنفِقُونَ؛ وَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْكَ وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَ بِالاَخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ؛ أُوْلَئكَ عَلَى هُدًى مِّن رَّبِّهِمْ وَ أُوْلَئكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛(2661) آن كتاب عظمتى است كه شك در آن راه ندارد و مایه هدایت پرهیزكاران است. (پرهیزكاران) كسانى هستند كه به غیب [آنچه از حس پوشیده و پنهان است ]ایمان مى آورند و نماز را برپا مى دارند و از تمام نعمتها و مواهبى كه به آنان روزى داده ایم، انفاق مى كنند. و آنان كه به آنچه بر تو نازل شده، و آنچه پیش از تو (بر پیامبران پیشین) نازل گردیده، ایمان مى آورند و به رستاخیز یقین دارند. آنان بر طریق هدایت پروردگارشانند و آنان رستگارانند.»