استوارى محمد(صلى الله علیه و آله) در رسالتش
«الامام علی(علیه السلام) : أرسله داعیا الى الحق، و شاهدا على الخلق، فبلّغ رسالات ربّه، غیر وان و لا مقصّر؛ و جاهد فی اللَّه اعداءه غیر واهن و لا معذّر، إمام من اتّقى، و بصر من اهتدى؛(2600) امام على(علیه السلام) : خداوند محمد را فرستاد تا دعوتگر مردمان به حق و گواه بر خلق باشد. و او پیامهاى پروردگار خویش را -بى سستى و كوتاهى- به مردمان رسانید، و بى آنكه ضعفى نشان دهد یا به بهانه اى متوسل شود، در راه خدا با دشمنان او كارزار كرد؛ او پیشواى پرهیزگاران بود، و چشم كسانى كه خواستار رسیدن به راه راست بودند.»
پناه مردم در برابر دشمن
«الامام علی(علیه السلام) : كنّا إذا احمرّ البأس و لقی القوم، إتّقینا برسول اللَّه؛ فما یكون احد اقرب الى العدوّ منه؛(2601) امام على(علیه السلام) : چنان بودیم كه چون جنگ سخت و خونریز مى شد، و نبرد صورت مغلوبه پیدا مى كرد، به پیامبر خدا پناه مى بردیم، و (در چنین احوالى) هیچ یك از ما به دشمن نزدیكتر از او نبود.»