هدف از بعثت
«الامام علی(علیه السلام) : أما بعد، فإنّ اللَّه تعالى بعث محمدا(صلى الله علیه و آله)، لیخرج عباده من عبادة عباده الى عبادته، و من عهود عباده الى عهوده، و من طاعة عباده الى طاعته، و من ولایة عباده الى ولایته؛(2593) امام على(علیه السلام) : خداى متعال، محمد(صلى الله علیه و آله) را مبعوث كرد تا بندگان او را از پرستش بندگان به پرستش او، و از نگاهداشت پیمان بندگان به نگاهداشت پیمان او، و از فرمانبردارى بندگان به فرمانبردارى او، و از پذیرش حاكمیّت بندگان به پذیرش حاكمیّت او باز آورد.»
بعثت حضرت محمد(صلى الله علیه و آله) در زمان جاهلیّت
«الامام علی(علیه السلام) : إنّ اللَّه سبحانه بعث محمّدا(صلى الله علیه و آله)، و لیس أحد من العرب یقرأ كتابا و لا یدّعی نبوّة، فساق الناس حتى بوّأهم محلّتهم و بلّغهم منجاتهم، فاستقامت قناتهم و اطمأنّت صفاتهم؛ أما و اللَّه ان كنت لفی ساقتها حتى ولّت بحذافیرها، ما ضعفت و لا جبنت؛ و إنّ مسیری هذا لمثلها؛(2594) امام على(علیه السلام) : خداى سبحان، محمد(صلى الله علیه و آله) را زمانى فرستاد كه هیچ یك از اعراب كتابى نمى خواند و مدّعى پیامبرى نبود. پس او مردم را رهبرى كرد و ببرد تا در جایگاه شایسته خود جایشان داد، و به محلّ نجاتشان رسانید، تا اینكه احوال ایشان استقامت پیدا كرد، و تكیه گاههایشان محكم و مطمئن شد. به خداى سوگند كه من پشتیبان این حركت اصلاحى بودم، تا آن مفاسد همه از میان رفت. (من در این جهاد سخت و بزرگ و مقدس) نه سستى نشان دادم و نه ترسیدم؛ و اكنون نیز راه من همان راه است.»
رهایى از گمراهى
«الامام علی(صلى الله علیه و آله): .. على ذلك نسلت القرون و مضت الدّهور و سلفت الآباء و خلفت الابناء، الى أن بعث اللَّه سبحانه محمدا رسول اللَّه(صلى الله علیه و آله)، لانجاز عدته و تمام نبوّته، مأخوذا على النّبیّین میثاقه، مشهورة سماته، كریما میلاده. و أهل الارض یومئذ ملل متفرقة، و أهواء منتشرة، و طرائق متشتّتة، بین مشبّه للَّه بخلقه أو ملحد فی اسمه أو مشیر الى غیره، فهداهم به من الضلالة و انقذهم بمكانه من الجهالة؛(2595) امام على(علیه السلام) : ... بر این منوال قرنها گذشت، و روزگارها سپرى شد، و پدران رفتند و پسران جایگزین ایشان شدند، تا آنگاه كه خداى سبحان، محمد(صلى الله علیه و آله) را برانگیخت، تا به وعده خویش (درباره هدایت مردمان) وفا كند، و نبوّت و پیامبرى را به پایان رساند، در حالى كه پیمان پذیرش پیامبرى او از دیگر پیامبران گرفته شده بود، و نشانه هاى او و بعثت او در میان آنان مشهور بود، و میلادى گرانمایه داشت. در آن روز كه او مبعوث گشت مردم زمین، ملّتهایى پراكنده بودند و هواهاى گوناگون و راههاى پریشان داشتند؛ خدا را به آفریده هاى او شبیه مى كردند، یا در نام او الحاد مى ورزیدند، و با این نام غیر او را در نظر مى گرفتند؛ خدا آنان را به وسیله محمّد(صلى الله علیه و آله) از گمراهى به راه راست رهبرى كرد و از جهالت رهانید.»