شعر
بِهْ است از روى نیكو، نامِ نیكو. (... تو آن كن كَت بوَد فرجامِ نیكو)
«اسعد گرگانى»
به نام نكو گر بمیرم رواست
مرا نام باید، كه تن مرگ راست
«فردوسى»
پس از مرگ، نفرین بوَد بر كسى
كز او نامِ زشتى بمانَد بسى
كه نام است اندر جهان ماندگار
نماند به كس جاودان روزگار
«فردوسى»
نام نیكو گر بماند ز آدمى
بِهْ كزو ماند سراى زرنگار
«سعدى»
سعدیا مرد نكونام نمیرد هرگز
مرده آنست كه نامش به نكویى نبرند
نكات
براى فرزندان خود، نام نیكو انتخاب نمایید.
اسلام به نام نیكو و دورى از انحراف در نامگذارى توجّه دارد.
نام گذارى را ساده ننگریم.
چه بسیارند كسانى كه در تهیه مسكن، مركب، لباس، كلام، ازدواج و نامگذارى فرزند، كارى مى كنند كه در جامعه نمودى داشته باشند و مردم متوجّه آنان شوند كه به فرموده روایت، این افراد اراده برترى در زمین دارند و از بهشت محرومند.
منافقان سعى دارند مؤمنان را از فرهنگ دینى، حتّى در نام گذارى و اسامى، دور كنند.
اسلام از طرق مختلف تمام سعى خویش را براى ریشه كن كردن فرهنگ نامگذارى زشت و یا بى محتوا مصروف نموده است. اسلام مى خواهد تا اصل نامگذارى نیك را به انسان ها بیاموزد.
یكى از تأثیرات نام خوب آن است كه انسان سعى مى كند آنچنان كه صاحب اصلى نام داراى خصلت هاى خوب است، او نیز آنها را اكتساب كند و مى كوشد تا حدّ امكان از حیثیّت آن نام خوب محافظت كند و از بركات آن بهره مند شود.
بهتر است بدانیم كه با نهادن اسامى نیك و زیبا بر روى فرزندان خویش كه جگرگوشه هاى ما هستند و دوست نداریم هیچ خارى بر پاى آنها بنشیند، كرامت انسانى آنان را حفظ كرده ایم و فروغى روشن را در آسمان ضمیرش به ودیعت نهاده ایم. هرگاه كودكى پا به این دنیاى خاكى مى گذارد، همان طور كه دوست داریم ساختمان بدنى سالم و بدون نقصى داشته باشد، همچنین بایسته است كه نام نیكى نیز داشته باشد.
والدین براى انتخاب نام باید تمام سعى و تلاش خود را به كار ببرند تا نامى زیبا، مناسب و پُرمحتوا براى فرزند دلبندشان برگزینند و از اسامى زشت و سبك كه ممكن است در زمان طفولیّت بسیار زیبا و شیوا جلوه كند، ولى براى سنین جوانى یا بزرگسالى سبك و خجالت آور باشد، پرهیز نمایند؛ چه اینكه این گونه از اسامى و القاب، دستاویزى خواهد شد براى تمسخر دیگران.
اگر قرآن كریم و روایات اسلامى ما به نام هاى نیك و نامگذارى صحیح این همه اهمیّت داده اند، چرا ما در امر نامگذارى سهل انگار و بى توجه باشیم؟ چرا باید اسمى سبك و زننده براى فرزندانمان برگزینیم؟ چرا با نهادن نام به ظاهر زیبا، اما بى محتوا براى فرزندانمان، خود را در برابر آنان و آنها را در برابر جامعه شرمنده سازیم؟ آیا شایسته است كه فرزندانمان را به دست خود در جامعه تحقیر كنیم؟ مگر اسامى زیباى: « فاطمه، زهرا، مریم، معصومه، حدیثه، رقیه، حمیده، رحیمه، مرضیه، حنانه، طاهره، ملیحه، زهره، سحر، زینب و صدها نام پُر معنا و زیباى دیگر چه ایرادى دارند كه از آنها غفلت مى كنیم؟ و یا اسامى پسر همچون: « محمد، على، مهدى، رضا، مجید، مطهر، حمید، شریف، صالح، لقمان، روح الله و صابر» چه اشكالى دارند كه برخى اسم هاى غربى و سبك را برمى گزینند.
اگر ما خود را مؤمن واقعى مى خوانیم، اگر مى گوییم كه مى خواهیم صراط مستقیم انبیا و اولیاى دین را ادامه دهیم و فرهنگ آنان را ترویج دهیم، بایسته است كه به سیره آنان تمسّك بجوییم و در انتخاب نام براى فرزندان خویش، به كلمات معنوى و توصیه هاى حكیمانه اولیاى خدا گوش جان بسپاریم. در روایت آمده است فردى نزد امام صادق(علیه السلام) رفت و در مورد نامگذارى فرزندش از ایشان مشورت خواست. امام صادق(علیه السلام) فرمودند: «اسمى براى فرزندت انتخاب كن كه بندگى خدا را بفهماند.»
پس نام بد و ناپسند، و لقب و شهرت زشت، قبل از اینكه باعث حقارت فرد شود، نشان دهنده عدم مسئولیت والدین مى باشد كه در نام نهادن بر فرزند خود به اصول و ارزش هاى اخلاقى و معنوى توجهى نكرده اند. امید است كه با بینش و بصیرتى برخاسته از روح دین و همسو با سیره انسان ساز اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) این وظیفه خطیر را به نیكویى انجام دهیم و به ترویج فرهنگ اسلامى در جامعه خود كمك نماییم و صاحبان اسم نیك در محتواى نام خویش بیندیشند و خود را به فضایل و معانى آن اسم بیارایند و همگى به اخلاق الهى متخلّق باشیم تا شایسته نام زیبنده «خلیفه الله» گردیم و گفتار و رفتارمان آیینه تمام نماى سیرت فاطمى و علوى باشد.