خوشبویى نام
بشر بن حارث، به اصل از مرو بود و به بغداد نشستى.(2576) وفاتش آنجا بود و سبب توبه وى آن بود كه اندر راه كاغذى یافت كه بسم الله بر او نوشته، و پاى بر وى همى نهادند. كاغذ را برگرفت و با درهمى كه داشت، غالیه(2577) خرید و آن كاغذ را مطیب(2578) گردانید و اندر شكاف دیوارى نهاد.
به خواب دید كه هاتفى(2579) آواز داد كه یا بشر! نام من را خوشبو كردى و حرمت نهادى، و ما نیز نام تو را معطّر كنیم در دنیا و آخرت و تو را بزرگ خواهیم داشت آن چنان كه تو نام ما را بزرگ داشتى.(2580)
نام مقدس محمّد
پیش از رسول اكرم(صلى الله علیه و آله) با نام مقدّس «محمّد» غیر از سه نفر نامیده نشده بود. پدران آن سه نفر به طمع رسیدن فرزندانشان به مقام نبوّت آنها را محمّد نامیدند، آنها عبارتند از: محمد بن سفیان مجاشعى جد جد فرزدق، محمد بن احیحة بن حلاج برادر مادرى جناب عبدالمطلب، محمد بن حمران بن ربیعه. پدران این سه نفر مهمان پادشاهى شدند كه از كتاب اول اطلاع داشت، وى از نام و بعثت رسول اكرم به ایشان صحبت كرد، موقع مسافرت این سه نفر همسران آنها حامله بودند؛ آنها در دل خود نذر كردند كه اگر فرزندشان پسر باشد، نامش را محمد بگذارند، لذا به نذر خود عمل كرده و نام پسران خود را «محمد» گذاشتند.(2581)
احیاى نام پیامبر(صلى الله علیه و آله)
روزى فاطمه(علیها السلام) آن حضرت را به قیام و شورش تحریك نمود، امام ناگهان صداى مؤذّن را شنید كه: «اشهد ان محمدا رسول الله»، به فاطمه(علیها السلام) فرمود: «آیا مى پسندى كه این صدا از روى زمین محو شود؟»
پاسخ داد: نه.
فرمود: «این همان چیزى است كه من مى گویم.»(2582)