اهمیّت نامگذارى
«إِذْ قَالَتِ الْمَلَئكَةُ یَمَرْیَمُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِّنْهُ اسْمُهُ الْمَسِیحُ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ وَجِیهًا فِى الدُّنْیَا وَ الاَخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ؛(2557) (به یاد آورید) هنگامى را كه فرشتگان گفتند: «اى مریم! خداوند تو را به كلمه اى [وجود با عظمتى ]از طرف خودش بشارت مى دهد كه نامش «مسیح، عیسى پسر مریم» است در حالى كه در این جهان و جهان دیگر، صاحب شخصیّت خواهد بود و از مقرّبان (الهى) است.»
نامگذارى از سوى خداوند
«یَزَكَرِیَّا إِنَّا نُبَشِّرُكَ بِغُلَمٍ اسْمُهُ یَحْیَى لَمْ نَجْعَل لَّهُ مِن قَبْلُ سَمِیًّا؛(2558) اى زكریا! ما تو را به فرزندى بشارت مى دهیم كه نامش «یحیى» است و پیش از این، همنامى براى او قرار نداده ایم!»
دستور تسبیح با نام خدا به پیغمبر(صلى الله علیه و آله)
«فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِیمِ؛(2559) حال كه چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوى!»