قداست نام الهى
«وَ مَا لَكُمْ أَلَّا تَأْكُلُواْ مِمَّا ذُكِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ قَدْ فَصَّلَ لَكُم مَّا حَرَّمَ عَلَیْكُمْ إِلَّا مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَیْهِ وَ إِنَّ كَثِیرًا لَّیُضِلُّونَ بِأَهْوَائهِم بِغَیرِ عِلْمٍ إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِینَ؛(2554) چرا از چیزها [گوشتها ]یى كه نام خدا بر آنها برده شده نمى خورید؟! در حالى كه (خداوند) آنچه را بر شما حرام بوده، بیان كرده است! مگر اینكه ناچار باشید (كه در این صورت، خوردن از گوشت آن حیوانات جایز است.) و بسیارى از مردم، به خاطر هوى و هوس و بى دانشى، (دیگران را) گمراه مى سازند و پروردگارت، تجاوزكاران را بهتر مى شناسد.»
تأثیر ذكر نام خدا در عمل
«وَ قَالَ ارْكَبُواْ فِیهَا بِسْمِ اللَّهِ مَجْرئهَا وَ مُرْسَئهَا إِنَّ رَبِّى لَغَفُورٌ رَّحِیمٌ؛(2555) او گفت: «به نام خدا بر آن سوار شوید! و هنگام حركت و توقف كشتى، یاد او كنید، كه پروردگارم آمرزنده و مهربان است!»
سنّت نوشتن نام خدا در صدر نامه
«قَالَتْ یَأَیُّهَا الْمَلَؤُاْ إِنِّى أُلْقِىَ إِلَىَّ كِتَبٌ كَرِیمٌ؛ إِنَّهُ مِن سُلَیْمَنَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ؛(2556) (ملكه سبا) گفت: «اى اشراف! نامه پرارزشى به سوى من افكنده شده! این نامه از سلیمان است، و چنین مى باشد: به نام خداوند بخشنده مهربان.»