موفقیّت و امداد الهى
«ثُمَّ أَنزَلَ اللَّهُ سَكِینَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَ أَنزَلَ جُنُودًا لَّمْ تَرَوْهَا وَ عَذَّبَ الَّذِینَ كَفَرُواْ وَ ذَلِكَ جَزَاءُ الْكَفِرِینَ؛(2530) سپس خداوند «سكینه» خود را بر پیامبرش و بر مؤمنان نازل كرد و لشكرهایى فرستاد كه شما نمى دیدید و كافران را مجازات كرد و این است جزاى كافران!»
نگرانى عامل ناكامى است
«هُوَ الَّذِى أَنزَلَ السَّكِینَةَ فِى قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُواْ إِیمَنًا مَّعَ إِیمَنِهِمْ وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّمَوَتِ وَ الْأَرْضِ وَ كاَنَ اللَّهُ عَلِیمًا حَكِیمًا؛(2531) او كسى است كه آرامش را در دلهاى مؤمنان نازل كرد تا ایمانى بر ایمانشان بیفزایند لشكریان آسمانها و زمین از آن خداست، و خداوند دانا و حكیم است.»
كافر همیشه ناكام است
«لَا یَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِینَ كَفَرُواْ فِى الْبِلَدِ؛(2532) رفت و آمد (پیروزمندانه) كافران در شهرها، تو را نفریبد!»