آثار لهو و لعب
«وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَشْتَرِى لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَن سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُوْلَئكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ؛ وَ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ ءَایَتُنَا وَلَّى مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ یَسْمَعْهَا كَأَنَّ فِى أُذُنَیْهِ وَقْرًا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ؛(2469) و بعضى از مردم سخنان بیهوده را مى خرند تا مردم را از روى نادانى، از راه خدا گمراه سازند و آیات الهى را به استهزا گیرند براى آنان عذابى خواركننده است! و هنگامى كه آیات ما بر او خوانده مى شود، مستكبرانه روى برمى گرداند، گویى آن را نشنیده است گویى اصلًا گوشهایش سنگین است! او را به عذابى دردناك بشارت ده!»
محرومیّت از بهشت
«وَ نَادَى أَصْحَبُ النَّارِ أَصْحَبَ الجَنَّةِ أَنْ أَفِیضُواْ عَلَیْنَا مِنَ الْمَاءِ أَوْ مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالُواْ إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَهُمَا عَلَى الْكَفِرِینَ؛ الَّذِینَ اتَّخَذُواْ دِینَهُمْ لَهْوًا وَ لَعِبًا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیَوةُ الدُّنْیَا فَالْیَوْمَ نَنسَئهُمْ كَمَا نَسُواْ لِقَاءَ یَوْمِهِمْ هَذَا وَ مَا كَانُواْ بَِایَتِنَا یَجْحَدُونَ؛(2470) و دوزخیان، بهشتیان را صدا مى زنند كه: « (محبّت كنید) و مقدارى آب، یا از آنچه خدا به شما روزى داده، به ما ببخشید!» آنها (در پاسخ) مى گویند: «خداوند اینها را بر كافران حرام كرده است! همانها كه دین و آیین خود را سرگرمى و بازیچه گرفتند و زندگى دنیا آنان را مغرور ساخت امروز ما آنها را فراموش مى كنیم، همان گونه كه لقاى چنین روزى را فراموش كردند و آیات ما را انكار نمودند.»
آثار لهو و لعب
«أَ وَ أَمِنَ أَهْلُ الْقُرَى أَن یَأْتِیَهُم بَأْسُنَا ضُحًى وَ هُمْ یَلْعَبُونَ؛(2471) آیا اهل این آبادیها، از این ایمنند كه عذاب ما هنگام روز به سراغشان بیاید در حالى كه سرگرم بازى هستند؟!»