لهو و لعب مانع توجه انسان به خدا
«اقْترََبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ و هُمْ فِى غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ؛ مَا یَأْتِیهِم مِّن ذِكْرٍ مِّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ یَلْعَبُونَ؛ لَاهِیَةً قُلُوبُهُمْ وَ أَسَرُّواْ النَّجْوَى الَّذِینَ ظَلَمُواْ هَلْ هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَ فَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَ أَنتُمْ تُبْصِرُونَ؛(2468) حساب مردم به آنان نزدیك شده، در حالى كه در غفلتند و روى گردانند! هیچ یادآورى تازه اى از طرف پروردگارشان براى آنها نمى آید، مگر آنكه با بازى (و شوخى) به آن گوش مى دهند! این در حالى است كه دلهایشان در لهو و بى خبرى فرو رفته است! و ستمگران پنهانى نجوا كردند (و گفتند): «آیا جز این است كه او بشرى همانند شماست؟! آیا به سراغ سحر مى روید، با اینكه (چشم دارید و) مى بینید؟!»
آثار لهو و لعب
«وَ مِنَ النَّاسِ مَن یَشْتَرِى لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَن سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُوْلَئكَ لَهُمْ عَذَابٌ مُّهِینٌ؛ وَ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ ءَایَتُنَا وَلَّى مُسْتَكْبِرًا كَأَن لَّمْ یَسْمَعْهَا كَأَنَّ فِى أُذُنَیْهِ وَقْرًا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ؛(2469) و بعضى از مردم سخنان بیهوده را مى خرند تا مردم را از روى نادانى، از راه خدا گمراه سازند و آیات الهى را به استهزا گیرند براى آنان عذابى خواركننده است! و هنگامى كه آیات ما بر او خوانده مى شود، مستكبرانه روى برمى گرداند، گویى آن را نشنیده است گویى اصلًا گوشهایش سنگین است! او را به عذابى دردناك بشارت ده!»