لهو و لعب مانع توجه انسان به خدا
«اقْترََبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ و هُمْ فِى غَفْلَةٍ مُّعْرِضُونَ؛ مَا یَأْتِیهِم مِّن ذِكْرٍ مِّن رَّبِّهِم مُّحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ یَلْعَبُونَ؛ لَاهِیَةً قُلُوبُهُمْ وَ أَسَرُّواْ النَّجْوَى الَّذِینَ ظَلَمُواْ هَلْ هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِّثْلُكُمْ أَ فَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَ أَنتُمْ تُبْصِرُونَ؛(2468) حساب مردم به آنان نزدیك شده، در حالى كه در غفلتند و روى گردانند! هیچ یادآورى تازه اى از طرف پروردگارشان براى آنها نمى آید، مگر آنكه با بازى (و شوخى) به آن گوش مى دهند! این در حالى است كه دلهایشان در لهو و بى خبرى فرو رفته است! و ستمگران پنهانى نجوا كردند (و گفتند): «آیا جز این است كه او بشرى همانند شماست؟! آیا به سراغ سحر مى روید، با اینكه (چشم دارید و) مى بینید؟!»