نماز شب
«عَنْ أَبِی بَكْرٍ قَالَ قَالَ لِی أَبُو جَعْفَرٍ(علیه السلام) أَتَدْرِی لِأَیِّ شَیْ ءٍ وُضِعَ التَّطَوُّعُ قُلْتُ مَا أَدْرِی جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ إِنَّهُ تَطَوُّعٌ لَكُمْ وَ نَافِلَةٌ لِلْأَنْبِیَاءِ أَ وَ تَدْرِی لِمَ وُضِعَ التَّطَوُّعُ قُلْتُ لَا أَدْرِی جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ لِأَنَّهُ إِنْ كَانَ فِی الْفَرِیضَةِ نُقْصَانٌ قُضِیَتِ النَّافِلَةُ عَلَى الْفَرِیضَةِ حَتَّى تَتِمَّ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى یَقُولُ لِنَبِیِّهِ(صلى الله علیه و آله) وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَك؛(2395) ابو بكر، وى مى گوید: حضرت ابوجعفر(علیه السلام) به من فرمودند: آیا مى دانى براى چه نماز تطوّع و نافله مشروع گردیده؟ عرض كردم: فدایت شوم! نمى دانم. حضرت فرمودند: این نماز تطوّع و مستحب است براى شما و فریضه زائد مى باشد براى انبیاء(علیهم السلام)؛ آیا مى دانى چرا تطوع مشروع گردید؟ عرض كردم: فدایت شوم! نمى دانم. حضرت فرمودند: براى این مشروع شده كه اگر در نمازهاى واجب نقصانى باشد، نافله بر فریضه خوانده شده و اداء مى گردد تا آن را تكمیل و تتمیم نماید، حق تعالى به نبىّ مكرّمش(صلى الله علیه و آله) مى فرماید: «وَ مِنَ اللَّیْلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نافِلَةً لَكَ؛ مقدارى از شب را بیدار و متهجّد باش و نماز شب، خاصّ تو است».»