مدیریّت ولىّ فقیه
«النبی(صلى الله علیه و آله) فیما روى عنه الامام أبو جعفر الباقر(علیه السلام) : لا تصلح الامامة الّا لرجل فیه ثلاث خصال: ورع یحجزه عن معاصی اللَّه، و حلم یملك به غضبه، و حسن الولایة على من یلی، حتى یكون لهم كالوالد الرّحیم؛(2364) پیامبر(صلى الله علیه و آله) به نقل امام باقر(علیه السلام) : امامت (و رهبرى) جز براى كسى شایسته نیست كه سه خصلت در او باشد: ورعى كه او را از نافرمانى خدا باز دارد، حلمى كه با داشتن آن بر خشم و غضب خویش غالب شود، و مدیریّت خوب در قلمرو ولایت و سرپرستى خویش، تا جایى كه براى مردم همچون پدرى مهربان باشد.»
مدیریّت سیاسى
«الامام علی(علیه السلام) : آفة الزّعماء، ضعف السّیاسة؛(2365) امام على(علیه السلام) : ضعف (مدیریّت) سیاسى، آفت پیشوایان است.»
مدیریّت حضرت على(علیه السلام)
«لاَ یَنْبَغِی لِی أَنْ أَدَعَ الْجُنْدَ وَ الْمِصْرَ وَ بَیْتَ الْمَالِ وَ جِبَایَةَ الْأَرْضِ وَ الْقَضَاءَ بَیْنَ الْمُسْلِمِینَ وَ النَّظَرَ فِی حُقُوقِ الْمُطَالِبِینَ ثُمَّ أَخْرُجَ فِی كَتِیبَةٍ أَتْبَعُ أُخْرَى أَتَقَلْقَلُ تَقَلْقُلَ الْقِدْحِ فِی الْجَفِیرِ الْفَارِغِ وَ إِنَّمَا أَنَا قُطْبُ الرَّحَى تَدُورُ عَلَیَّ وَ أَنَا بِمَكَانِی فَإِذَا فَارَقْتُهُ اسْتَحَارَ مَدَارُهَا وَ اضْطَرَبَ ثِفَالُهَا هَذَا لَعَمْرُ اللَّهِ الرَّأْیُ السُّوءُ وَ اللَّهِ لَوْ لَا رَجَائِی الشَّهَادَةَ عِنْدَ لِقَائِی الْعَدُوَّ وَ لَوْ قَدْ حُمَّ لِی لِقَاؤُهُ لَقَرَّبْتُ رِكَابِی ثُمَّ شَخَصْتُ عَنْكُمْ فَلَا أَطْلُبُكُمْ مَا اخْتَلَفَ جَنُوبٌ وَ شَمَالٌ طَعَّانِینَ عَیَّابِینَ حَیَّادِینَ رَوَّاغِینَ إِنَّهُ لَا غَنَاءَ فِی كَثْرَةِ عَدَدِكُمْ مَعَ قِلَّةِ اجْتِمَاعِ قُلُوبِكُمْ لَقَدْ حَمَلْتُكُمْ عَلَى الطَّرِیقِ الْوَاضِحِ الَّتِی لَا یَهْلِكُ عَلَیْهَا إِلَّا هَالِكٌ مَنِ اسْتَقَامَ فَإِلَى الْجَنَّةِ وَ مَنْ زَلَّ فَإِلَى النَّار؛(2366) براى من سزاوار نیست كه لشكر و شهر و بیت المال و جمع آورى خراج و قضاوت بین مسلمانان، و گرفتن حقوق درخواست كنندگان را رها سازم، آنگاه با دسته اى بیرون روم، و به دنبال دسته اى به راه افتم، و چونان تیر نتراشیده در جعبه اى خالى به این سو و آن سو سرگردان شوم! من چونان محور سنگ آسیاب، باید بر جاى خود استوار بمانم تا همه امور كشور، پیرامون من و به وسیله من به گردش درآید، اگر من از محور خود دور شوم، مدار آن بلرزد و سنگ زیرین آن فرو ریزد! به حقّ خدا سوگند كه این پیشنهاد بدى است! به خدا سوگند! اگر امیدوارى به شهادت در راه خدا را نداشتم، پاى در ركاب كرده از میان شما مى رفتم، و شما را نمى طلبیدم چندان كه باد شمال و جنوب مى وزد، زیرا شما بسیار طعنه زن، عیب جو، رویگردان از حق، و پر مكر و حیله اید. مادام كه افكار شما پراكنده است فراوانى تعداد شما سودى ندارد، من شما را به راه روشنى بردم كه جز هلاك خواهان، هلاك نگردند، آن كس كه استقامت كرد به سوى بهشت شتافت و آن كس كه لغزید در آتش سرنگون شد.»