لجاجت در مؤمن نیست
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ سَمِعْتُهُ یَقُولُ سِتَّةٌ لَا تَكُونُ فِی الْمُؤْمِنِ الْعُسْرُ وَ النُّكْرُ وَ اللَّجَاجَةُ وَ الْكَذِبُ وَ الْحَسَدُ وَ الْبَغْیُ؛(2311) حارث بن مغیره نضرى از امام صادق(علیه السلام) روایت مى كند كه از آن جناب شنیدم فرمودند: شش خصلت در مؤمن نیست، سخت گیرى، فریب كارى، لجاجت، دروغ، حسد و ستم.»
نصیحت حضرت خضر(علیه السلام)
«عَنْ سَدِیرٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(علیه السلام) قَالَ لَمَّا فَارَقَ مُوسَى الْخَضِرَ(علیه السلام) قَالَ مُوسَى أَوْصِنِی فَقَالَ الْخَضِرُ الْزَمْ مَا لَا یَضُرُّكَ مَعَهُ شَیْ ءٌ كَمَا لَا یَنْفَعُكَ مِنْ غَیْرِهِ شَیْ ءٌ إِیَّاكَ وَ اللَّجَاجَةَ وَ الْمَشْیَ إِلَى غَیْرِ حَاجَةٍ وَ الضَّحِكَ فِی غَیْرِ تَعَجُّبٍ یَا ابْنَ عِمْرَانَ! لَا تُعَیِّرَنَّ أَحَداً بِخَطِیئَةٍ وَ ابْكِ عَلَى خَطِیئَتِك؛(2312) سدیر از امام باقر(علیه السلام) روایت مى كند كه فرمودند: هنگامى كه موسى از خضر جدا مى شد موسى به او گفت: مرا نصیحت كن. خضر گفت: چیزى كه تو را زیان نمى رساند از دست مده، از لجاجت دورى كن و بدون احتیاج جایى نرو، بدون تعجّب خنده نكن، اى فرزند عمران! كسى را به خاطر گناه سرزنش منما، و براى گناهت گریه كن.»
سرانجامِ لجاجت
«أربعة أشیاء تؤول عاقبتها إلى أربعة: الأوّل: عاقبة الغیظ الندم. الثّانی: عاقبة اللجاج الفضیحة. الثّالث: عاقبة الكلام القبیح العداوة. الرّابع: عاقبة الكسل الذلة؛(2313) سرانجامِ چهار كار چهار چیز است: عاقبت خشم، پشیمانى؛ سرانجام لجاجت، رسوایى؛ پایان سخنِ زشت، دشمنى؛ و آخر كسالت و تنبلى، خوارى.»