لجاجت با حق
«الَّذِینَ یُجَدِلُونَ فِى ءَایَتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَنٍ أَتَئهُمْ كَبُرَ مَقْتًا عِندَ اللَّهِ وَ عِندَ الَّذِینَ ءَامَنُواْ كَذَلِكَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى كُلِّ قَلْبِ مُتَكَبِّرٍّ جَبَّارٍ؛(2302) همانها كه در آیات خدا بى آنكه دلیلى برایشان آمده باشد به مجادله برمى خیزند (این كارشان) خشم عظیمى نزد خداوند و نزد آنان كه ایمان آورده اند به بار مى آورد این گونه خداوند بر دل هر متكبّر جبّارى مُهر مى نهد!»
كیفر لجاجت
«ثُمَّ بَعَثْنَا مِن بَعْدِهِ رُسُلاً إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُم بِالْبَیِّنَتِ فَمَا كاَنُواْ لِیُؤْمِنُواْ بِمَا كَذَّبُواْ بِهِ مِن قَبْلُ كَذَلِكَ نَطْبَعُ عَلَى قُلُوبِ الْمُعْتَدِینَ؛(2303) سپس بعد از نوح، رسولانى به سوى قومشان فرستادیم آنان دلایل روشن برایشان آوردند امّا آنها، به چیزى كه پیش از آن تكذیب كرده بودند، ایمان نیاوردند! اینچنین بر دلهاى تجاوزكاران مهر مى نهیم (تا چیزى را درك نكنند)!»
لجاجت در كفر مانع هدایت
«إِنَّ الَّذِینَ كَفَرُواْ بَعْدَ إِیمَنِهِمْ ثُمَّ ازْدَادُواْ كُفْرًا لَّن تُقْبَلَ تَوْبَتُهُمْ وَ أُوْلَئكَ هُمُ الضَّالُّونَ؛(2304) كسانى كه پس از ایمان كافر شدند و سپس بر كفر (خود) افزودند، (و در این راه اصرار ورزیدند،) هیچ گاه توبه آنان، (كه از روى ناچارى یا در آستانه مرگ صورت مى گیرد،) قبول نمى شود و آنها گمراهان (واقعى) اند (چرا كه هم راه خدا را گم كرده اند، و هم راه توبه را!).»