مهلت توبه از گناه
«عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ(علیه السلام) أَنَّهُ قَالَ إِذَا هَمَّ الْعَبْدُ بِحَسَنَةٍ كُتِبَتْ لَهُ حَسَنَةً فَإِذَا عَمِلَهَا كُتِبَتْ لَهُ عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ إِذَا هَمَّ بِسَیِّئَةٍ لَمْ تُكْتَبْ عَلَیْهِ فَإِذَا عَمِلَهَا أُجِّلَ تِسْعَ سَاعَاتٍ فَإِنْ نَدِمَ عَلَیْهَا وَ اسْتَغْفَرَ وَ تَابَ لَمْ یُكْتَبْ عَلَیْهِ وَ إِنْ لَمْ یَنْدَمْ وَ لَمْ یَتُبْ مِنْهَا كُتِبَتْ عَلَیْهِ سَیِّئَةً وَاحِدَة؛(2286) امام صادق(علیه السلام) فرمود: بنده اى كه قصد انجام كار نیك كند، یك حسنة در نامه عمل او نوشته مى شود و اگر انجامش داد، ده حسنة برایش نوشته مى شود و اگر قصد كار بد كند، گناهى بر او ننویسند و اگر آن گناه را انجام داد، نُه ساعت مهلت دارد كه اگر پشیمان شد و استغفار كرد و بازگشت نمود نوشته نمى شود و اگر پشیمان نشد و از گناهش توبه نكرد (فقط) یك گناه بر او نوشته مى شود.»
اثر گناه در گنهكار
شخصى نزد امیر مؤمنان(علیه السلام) آمد و گفت: اى امیرمؤمنان! از نماز شب محروم شده ام.
حضرت فرمود: گناهانت تو را مقیّد كرده و دست و پایت را بسته اند.
كلینى(قدس سره) در باب ذنوب از كتاب ایمان و كفر، نقل مى نماید كه امام صادق(علیه السلام) فرمود: چون مرد گناه كند، از نماز شب محروم گردد و عمل زشت، از چاقویى كه در گوشت فرو رود، سریعتر در كسى كه مرتكب آن شده، فرو مى رود.(2287)