گذشت، عزّت است
«قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) عَلَیْكُمْ بِالْعَفْوِ فَإِنَّ الْعَفْوَ لَا یَزِیدُ الْعَبْدَ إِلَّا عِزّاً فَتَعَافَوْا یُعِزَّكُمُ اللَّه؛(2223) رسول خدا(صلى الله علیه و آله) فرمود: بر شما باد به گذشت، زیرا گذشت جز عزّت بنده را نیفزاید، از یكدیگر بگذرید تا خدا شما را عزیز كند.»
بخشش غلام
«عَنْ مُعَتِّبٍ قَالَ كَانَ أَبُو الْحَسَنِ مُوسَى(علیه السلام) فِی حَائِطٍ لَهُ یَصْرِمُ فَنَظَرْتُ إِلَى غُلَامٍ لَهُ قَدْ أَخَذَ كَارَةً مِنْ تَمْرٍ فَرَمَى بِهَا وَرَاءَ الْحَائِطِ فَأَتَیْتُهُ وَ أَخَذْتُهُ وَ ذَهَبْتُ بِهِ إِلَیْهِ فَقُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّی وَجَدْتُ هَذَا وَ هَذِهِ الْكَارَةَ فَقَالَ لِلْغُلَامِ یَا فُلَانُ قَالَ لَبَّیْكَ قَالَ أَ تَجُوعُ قَالَ لَا یَا سَیِّدِی قَالَ فَتَعْرَى قَالَ لَا یَا سَیِّدِی قَالَ فَلِأَیِّ شَیْ ءٍ أَخَذْتَ هَذِهِ قَالَ اشْتَهَیْتُ ذَلِكَ قَالَ اذْهَبْ فَهِیَ لَكَ وَ قَالَ خَلُّوا عَنْه؛(2224) معتب گوید: موسى بن جعفر(علیه السلام) در باغ خرمایش بود و شاخه مى بُرید، یكى از غلامان حضرت را دیدم دسته اى از خوشه هاى خرما را برداشت و پشت دیوار انداخت، من رفتم و او را گرفته، نزد حضرت بردم و گفتم: قربانت گردم! من این غلام را دیدم كه این خوشه ها را برداشته بود. حضرت فرمود: فلانى! غلام گفت: لبیك. فرمود: گرسنه اى؟ گفت: نه، آقاى من! فرمود: برهنه اى؟ گفت: نه، آقاى من! فرمود: پس چرا این را برداشتى؟ گفت: این را دلم میخواست. فرمود: برو، این خرما هم از تو، و فرمود او را رها كنید.»
گذشت سلطان
«مِنْ أَلْفَاظِ رَسُولِ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) الْمُوجَزَةِ عَفْوُ الْمَلِكِ أَبْقَى لِلْمُلْك؛(2225) از كلمات قصار رسول اللَّه(صلى الله علیه و آله) است: گذشت سلطان حكومت او را بیشتر دوام مى بخشد.»