ارزش عفو در مقابل اسائه دیگران
«وَ لَا تَسْتَوِى الْحَسَنَةُ وَ لَا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِى هِىَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِى بَیْنَكَ وَ بَیْنَهُ عَدَوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِىٌّ حَمِیمٌ؛ وَ مَا یُلَقَّئهَا إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُواْ وَ مَا یُلَقَّئهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ؛(2218) هرگز نیكى و بدى یكسان نیست بدى را با نیكى دفع كن، ناگاه (خواهى دید) همان كس كه میان تو و او دشمنى است، گویى دوستى گرم و صمیمى است! امّا جز كسانى كه داراى صبر و استقامتند به این مقام نمى رسند، و جز كسانى كه بهره عظیمى (از ایمان و تقوا) دارند به آن نایل نمى گردند!»