دستور خدا به گذشت خالى از سرزنش
«وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَوَتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَ إِنَّ السَّاعَةَ لَاَتِیَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ؛(2216) ما آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است، جز بحق نیافریدیم و ساعت موعود [قیامت ]قطعاً فرا خواهد رسید (و جزاى هر كس به او مى رسد)! پس، از آنها به طرز شایسته اى صرف نظر كن (و آنها را بر نادانیهایشان ملامت ننما)!»
ارزش عفو و گذشت
«قَوْلٌ مَّعْرُوفٌ وَ مَغْفِرَةٌ خَیْرٌ مِّن صَدَقَةٍ یَتْبَعُهَا أَذًى وَ اللَّهُ غَنِىٌّ حَلِیمٌ؛(2217) گفتار پسندیده (در برابر نیازمندان)، و عفو (و گذشت از خشونتهاى آنها)، از بخششى كه آزارى به دنبال آن باشد، بهتر است و خداوند، بى نیاز و بردبار است.»
ارزش عفو در مقابل اسائه دیگران
«وَ لَا تَسْتَوِى الْحَسَنَةُ وَ لَا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِى هِىَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِى بَیْنَكَ وَ بَیْنَهُ عَدَوَةٌ كَأَنَّهُ وَلِىٌّ حَمِیمٌ؛ وَ مَا یُلَقَّئهَا إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُواْ وَ مَا یُلَقَّئهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ؛(2218) هرگز نیكى و بدى یكسان نیست بدى را با نیكى دفع كن، ناگاه (خواهى دید) همان كس كه میان تو و او دشمنى است، گویى دوستى گرم و صمیمى است! امّا جز كسانى كه داراى صبر و استقامتند به این مقام نمى رسند، و جز كسانى كه بهره عظیمى (از ایمان و تقوا) دارند به آن نایل نمى گردند!»