رفتار با كودك در اسلام
روزى رسول گرامى(صلى الله علیه و آله) نماز جماعت مى گذارد، امام حسین(علیه السلام) نزدیك ایشان بود. هر گاه پیغمبر به سجده مى رفت حسین(علیه السلام) بر پشت حضرت مى نشست و هنگامى كه حضرت سر از سجده برمى داشت، او را مى گرفت و پهلوى خود مى گذاشت. چند بار این كار تكرار شد و بدین گونه نمازش را به پایان رسانید.
یك نفر یهودى كه ناظر بر این جریان بود عرض كرد: شما با كودكان طورى رفتار مى كنید كه ما هرگز با كودكان چنین رفتار نكرده ایم!
پیغمبر(صلى الله علیه و آله) فرمود: «شما هم اگر به خدا و پیغمبر او ایمان داشتید، نسبت به كودكان رحم و مدارا مى نمودید.»
یهودى به واسطه رفتار پسندیده پیغمبر گرامى مسلمان شد.(2205)
چهره شیرین اسلام
خانم دكتر زهرا مصطفوى مى گوید: همسرم به جهت عادت خانوادگى، دخترم را از خواب صبحگاهى بیدار مى كرد و به نماز وامى داشت. امام وقتى از این ماجرا خبردار شدند برایش پیغام فرستادند كه: «چهره شیرین اسلام را به مذاق بچه تلخ نكن» این كلام آن چنان مؤثّر افتاد و اثر عمیقى بر جان دخترم به جاى گذاشت كه بعد از آن خودش سفارش مى كرد كه براى اقامه نماز صبح بیدارم كنید.(2206)
توجه به محبت كودك
فرزند كوچك یكى از دوستان بیمار بود و طبعاً نیاز به محبّت بیشتر داشت، پدر برادر بزرگتر را به صورت خدمتكارى براى او درآورده بود. چیزى نگذشت كه پسر بزرگ گرفتار بیمارى روانى ناشناخته اى شد، به آن دوست گفتم فكر نمى كنى سرچشمه اش عدم عدالت در اظهار محبّت بوده باشد، او كه این سخن را باور نمى كرد، به یك طبیب روانى ماهر مراجعه كرد. طبیب به او گفت فرزند شما بیمارى خاصّى ندارد، سرچشمه بیماریش همین است كه گرفتار كمبود محبّت شده و شخصیّتش ضربه دید. در حالى كه برادر كوچكتر اینهمه محبّت دیده است.