كار به اندازه
«عن حمزة بن حمران قال: شكا رجل الى ابى عبد اللَّه(علیه السلام) انّه یطلب فیصیب و لا یقنع و تنازعه نفسه الى ما هو اكثر منه و قال علّمنى شیئا انتفع به. فقال ابو عبداللَّه(علیه السلام) : ان كان ما یكفیك یغنیك فادنى ما فیها یغنیك و ان كان ما یكفیك لا یغنیك فكلّ ما فیها لا یغنیك؛(2143) حمزة بن حمران میگوید: مردى از وضع روحى و اخلاقى خود به حضرت صادق(علیه السلام) شكایت كرد كه در طلب مال میرود و ثروت بدست مى آورد ولى قانع نمیشود و نفس حریصش با وى منازعه دارد و مال بیشترى طلب میكند. سپس گفت به من چیزى بیاموزید كه در اصلاح خوى خود منتفع شوم. حضرت در جواب فرمود: اگر به كفاف زندگى اكتفا كنى كمترین مال دنیا بى نیازت میكند و اگر اكتفا نكنى تمام ثروت جهان نمى تواند تو را غنى و بى نیاز سازد.»
پرداخت دستمزد به كارگر
«عن النبیّ(صلى الله علیه و آله): انّه قال: أعط الأجیر حقّه قبل أن یجفّ عرقه؛(2144) از پیامبر(صلى الله علیه و آله) نقل شده است كه فرمود: دستمزد كارگر را پیش از آنكه عرقش خشك شود بپرداز.»
عذاب ستم به كارگر
«عن النبیّ(صلى الله علیه و آله): من ظلم أجیرا أجره أحبط اللَّه عمله و حرّم علیه ریح الجنّة و إنّ ریحها لیوجد من مسیرة خمسمائة عام؛(2145) از پیامبر(صلى الله علیه و آله) نقل شده است: هر كس به كارگرى در مورد دستمزدش ستم روا دارد، خداوند عمل او را تباه مى كند و به وى بهشت را كه از فاصله پانصد سال راه استشمام مى شود بر او حرام مى گرداند.»