دستور به اقامه عدل و داد
«یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ كُونُواْ قَوَّمِینَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَ لَوْ عَلَى أَنفُسِكُمْ أَوِ الْوَلِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبِینَ إِن یَكُنْ غَنِیًّا أَوْ فَقِیرًا فَاللَّهُ أَوْلَى بِهِمَا فَلَا تَتَّبِعُواْ الْهَوَى أَن تَعْدِلُواْ وَ إِن تَلْوُاْ أَوْ تُعْرِضُواْ فَإِنَّ اللَّهَ كاَنَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا؛(2104) اى كسانى كه ایمان آورده اید! كاملًا قیام به عدالت كنید! براى خدا شهادت دهید، اگر چه (این گواهى) به زیان خود شما، یا پدر و مادر و نزدیكان شما بوده باشد! (چرا كه) اگر آنها غنىّ یا فقیر باشند، خداوند سزاوارتر است كه از آنان حمایت كند. بنا بر این، از هوى و هوس پیروى نكنید كه از حق، منحرف خواهید شد! و اگر حق را تحریف كنید، و یا از اظهار آن، اعراض نمایید، خداوند به آنچه انجام مى دهید، آگاه است.»
شایستگى نیكى كردن
«قال علىّ بن الحسین(علیه السلام) : یا بنىّ! افعل الخیر الى كلّ من طلبه منك فان كان من اهله فقد اصبت موضعه و ان لم یكن من اهله كنت انت من اهله؛(2105) حضرت سجاد(علیه السلام) به امام باقر(علیه السلام) فرمود: فرزندم! هر كس كه از تو درخواست خیر و خوبى نماید به وى نیكى كن چه اگر درخواست كننده، شایسته آن نیكى باشد، تو به واقع رسیده اى و كار خوبى را در موردش انجام داده اى و اگر او شایسته آن نیكى نبوده است، تو با انجام درخواست او مراتب شایستگى خود را در كار خیر ابراز كرده اى.»