كمك به دیگران و رستگارى
«وَ الَّذِینَ تَبَوَّءُو الدَّارَ وَ الْایمَنَ مِن قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَیهِمْ وَ لَا یَجِدُونَ فِى صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِّمَّا أُوتُواْ وَ یُؤْثِرُونَ عَلَى أَنفُسِهِمْ وَ لَوْ كاَنَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَ مَن یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُوْلَئكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ؛(2102) و براى كسانى است كه در این سرا [سرزمین مدینه ]و در سراى ایمان پیش از مهاجران مسكن گزیدند و كسانى را كه به سویشان هجرت كنند دوست مى دارند، و در دل خود نیازى به آنچه به مهاجران داده شده احساس نمى كنند و آنها را بر خود مقدّم مى دارند هر چند خودشان بسیار نیازمند باشند كسانى كه از بخل و حرص نفس خویش باز داشته شده اند رستگارانند!»
توجّه به دیگران
«وَ اعْبُدُواْ اللَّهَ وَ لَا تُشرِكُواْ بِهِ شَیْئًا وَ بِالْوَلِدَیْنِ إِحْسَنًا وَ بِذِى الْقُرْبَى وَ الْیَتَمَى وَ الْمَسَكِینِ وَ الجَارِ ذِى الْقُرْبَى وَ الجَارِ الْجُنُبِ وَ الصَّاحِبِ بِالْجَنبِ وَ ابْنِ السَّبِیلِ وَ مَا مَلَكَتْ أَیْمَنُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ مَن كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا؛(2103) و خدا را بپرستید! و هیچ چیز را همتاى او قرار ندهید! و به پدر و مادر، نیكى كنید همچنین به خویشاوندان و یتیمان و مسكینان، و همسایه نزدیك، و همسایه دور، و دوست و همنشین، و واماندگان در سفر، و بردگانى كه مالك آنها هستید زیرا خداوند، كسى را كه متكبر و فخر فروش است، (و از اداى حقوق دیگران سرباز مى زند،) دوست نمى دارد.»
دستور به اقامه عدل و داد
«یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ كُونُواْ قَوَّمِینَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَ لَوْ عَلَى أَنفُسِكُمْ أَوِ الْوَلِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبِینَ إِن یَكُنْ غَنِیًّا أَوْ فَقِیرًا فَاللَّهُ أَوْلَى بِهِمَا فَلَا تَتَّبِعُواْ الْهَوَى أَن تَعْدِلُواْ وَ إِن تَلْوُاْ أَوْ تُعْرِضُواْ فَإِنَّ اللَّهَ كاَنَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا؛(2104) اى كسانى كه ایمان آورده اید! كاملًا قیام به عدالت كنید! براى خدا شهادت دهید، اگر چه (این گواهى) به زیان خود شما، یا پدر و مادر و نزدیكان شما بوده باشد! (چرا كه) اگر آنها غنىّ یا فقیر باشند، خداوند سزاوارتر است كه از آنان حمایت كند. بنا بر این، از هوى و هوس پیروى نكنید كه از حق، منحرف خواهید شد! و اگر حق را تحریف كنید، و یا از اظهار آن، اعراض نمایید، خداوند به آنچه انجام مى دهید، آگاه است.»