اهمیّت اداى دِین
«مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) إِنَّهُ ذُكِرَ لَنَا أَنَّ رَجُلًا مِنَ الْأَنْصَارِ مَاتَ وَ عَلَیْهِ دِینَارَانِ دَیْناً فَلَمْ یُصَلِّ عَلَیْهِ النَّبِیُّ(صلى الله علیه و آله) وَ قَالَ صَلُّوا عَلَى أَخِیكُمْ حَتَّى ضَمِنَهُمَا عَنْهُ بَعْضُ قَرَابَاتِهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) ذَاكَ الْحَقُّ ثُمَّ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) إِنَّمَا فَعَلَ ذَلِكَ لِیَتَّعِظُوا وَ لِیَرُدَّ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَ لِئَلَّا یَسْتَخِفُّوا بِالدَّیْنِ وَ قَدْ مَاتَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) وَ عَلَیْهِ دَیْنٌ وَ قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السلام) وَ عَلَیْهِ دَیْنٌ وَ مَاتَ الْحَسَنُ(علیه السلام) وَ عَلَیْهِ دَیْنٌ وَ قُتِلَ الْحُسَیْنُ(علیه السلام) وَ عَلَیْهِ دَیْن؛(2081) معاویة بن وهب گوید: به امام صادق(علیه السلام) عرض كردم: به ما گفته اند كه در زمان رسول خدا(صلى الله علیه و آله) یكى از یاران وى كه اهل مدینه بود از دنیا رفت در حالى كه دو دینار بدهكار بود، رسول خدا(صلى الله علیه و آله) حاضر نشد تا بر جنازه وى نماز بخواند و به اصحابش فرمود: بر برادرتان نماز كنید تا اینكه یكى از خویشانش آن دِین را به عهده گرفت. آیا این صحّت دارد؟ امام صادق(علیه السلام) فرمود: آرى صحیح است، و البتّه این كار را رسول خدا(صلى الله علیه و آله) بدان جهت كرد كه مردم متوجّه شوند كه هر كس دِینى به گردن دارد ادا نماید و دیگر اینكه قرضى را بى اهمیّت تلقّى نكنند. والّا بدون شكّ رسول خدا(صلى الله علیه و آله) خود از دنیا رفت و مدیون بود، امیر المؤمنین(علیه السلام) شهید شد در حالى كه بدهى داشت، و حضرت مجتبى(علیه السلام) فوت نمود و وام بر عهده اش بود، و حضرت سیّد الشّهداء(علیه السلام) قرض به گردن داشت و شهید شد.»
شرط گرفتن وام
«رُوِیَ عَنْ مُوسَى بْنِ بَكْرٍ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الْأَوَّلِ(علیه السلام) قَالَ مَنْ طَلَبَ الرِّزْقَ مِنْ حِلِّهِ فَغُلِبَ فَلْیَسْتَقْرِضْ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ عَلَى رَسُولِهِ(صلى الله علیه و آله)؛(2082) موسى بن بكر از حضرت كاظم(علیه السلام) نقل كرده كه فرمود: هر كس از راه حلال روزى طلب كرد و تهیدست گشت، به ضمانت و عهده خداوند عزیز و پیامبرش(صلى الله علیه و آله) از دیگران وام بگیرد.»
موارد قرض گرفتن
«رَوَى الْمِیثَمِیُّ عَنْ أَبِی مُوسَى قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) جُعِلْتُ فِدَاكَ یَسْتَقْرِضُ الرَّجُلُ وَ یَحُجُّ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ یَسْتَقْرِضُ وَ یَتَزَوَّجُ قَالَ نَعَمْ إِنَّهُ یَنْتَظِرُ رِزْقَ اللَّهِ غُدْوَةً وَ عَشِیَّة؛(2083) احمد بن حسن میثمى از ابى موسى عمر بن یزید صیقل نقل كرده كه: به امام صادق(علیه السلام) عرض كردم: فدایت شوم شخص مى تواند قرض كند و به حجّ برود؟ فرمود: آرى، عرض كردم: مى تواند قرض كند و ازدواج نماید؟ فرمود: آرى، چه او هر روز و هر شب منتظر رسیدن روزیش از جانب خدا مى باشد.»