نكوهش دِین
«قَالَ عَلِیٌّ(علیه السلام) إِیَّاكُمْ وَ الدَّیْنَ فَإِنَّهُ هَمٌّ بِاللَّیْلِ وَ ذُلٌّ بِالنَّهَار؛(2079) امیر مؤمنان(علیه السلام) فرمود: حذر كنید از دِین، زیرا آن موجب اندوه شب و خوارى روز، براى مدیون است.»
گرفتارى قرض در دنیا و آخرت
«قَالَ عَلِیٌّ(علیه السلام) إِیَّاكُمْ وَ الدَّیْنَ فَإِنَّهُ مَذَلَّةٌ بِالنَّهَارِ وَ مَهَمَّةٌ بِاللَّیْلِ وَ قَضَاءٌ فِی الدُّنْیَا وَ قَضَاءٌ فِی الآْخِرَة؛(2080) على(علیه السلام) فرمود: بپرهیزید و دورى گزینید از زیر بار قرض رفتن كه خواركننده انسان در روز است، و موجب اندوه و رنج بردن او در شب، و یك بار گرفتارى پرداختش در این دنیا، و یك بار گرفتارى دیر پرداختن، و یا نپرداختن آن، در آخرت را باعث مى شود.»
اهمیّت اداى دِین
«مُعَاوِیَةَ بْنِ وَهْبٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) إِنَّهُ ذُكِرَ لَنَا أَنَّ رَجُلًا مِنَ الْأَنْصَارِ مَاتَ وَ عَلَیْهِ دِینَارَانِ دَیْناً فَلَمْ یُصَلِّ عَلَیْهِ النَّبِیُّ(صلى الله علیه و آله) وَ قَالَ صَلُّوا عَلَى أَخِیكُمْ حَتَّى ضَمِنَهُمَا عَنْهُ بَعْضُ قَرَابَاتِهِ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) ذَاكَ الْحَقُّ ثُمَّ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) إِنَّمَا فَعَلَ ذَلِكَ لِیَتَّعِظُوا وَ لِیَرُدَّ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَ لِئَلَّا یَسْتَخِفُّوا بِالدَّیْنِ وَ قَدْ مَاتَ رَسُولُ اللَّهِ(صلى الله علیه و آله) وَ عَلَیْهِ دَیْنٌ وَ قُتِلَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ(علیه السلام) وَ عَلَیْهِ دَیْنٌ وَ مَاتَ الْحَسَنُ(علیه السلام) وَ عَلَیْهِ دَیْنٌ وَ قُتِلَ الْحُسَیْنُ(علیه السلام) وَ عَلَیْهِ دَیْن؛(2081) معاویة بن وهب گوید: به امام صادق(علیه السلام) عرض كردم: به ما گفته اند كه در زمان رسول خدا(صلى الله علیه و آله) یكى از یاران وى كه اهل مدینه بود از دنیا رفت در حالى كه دو دینار بدهكار بود، رسول خدا(صلى الله علیه و آله) حاضر نشد تا بر جنازه وى نماز بخواند و به اصحابش فرمود: بر برادرتان نماز كنید تا اینكه یكى از خویشانش آن دِین را به عهده گرفت. آیا این صحّت دارد؟ امام صادق(علیه السلام) فرمود: آرى صحیح است، و البتّه این كار را رسول خدا(صلى الله علیه و آله) بدان جهت كرد كه مردم متوجّه شوند كه هر كس دِینى به گردن دارد ادا نماید و دیگر اینكه قرضى را بى اهمیّت تلقّى نكنند. والّا بدون شكّ رسول خدا(صلى الله علیه و آله) خود از دنیا رفت و مدیون بود، امیر المؤمنین(علیه السلام) شهید شد در حالى كه بدهى داشت، و حضرت مجتبى(علیه السلام) فوت نمود و وام بر عهده اش بود، و حضرت سیّد الشّهداء(علیه السلام) قرض به گردن داشت و شهید شد.»