اهمیّت قرض الحسنه
«وَ لَقَدْ أَخَذَ اللَّهُ مِیثَقَ بَنِى إِسرَائِیلَ وَ بَعَثْنَا مِنْهُمُ اثْنَىْ عَشَرَ نَقِیبًا وَ قَالَ اللَّهُ إِنِّى مَعَكُمْ لَئِنْ أَقَمْتُمُ الصَّلَوةَ وَ ءَاتَیْتُمُ الزَّكَوةَ وَ ءَامَنتُم بِرُسُلِى وَ عَزَّرْتُمُوهُمْ وَ أَقْرَضْتُمُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا لَّأُكَفِّرَنَّ عَنكُمْ سَیِّئَاتِكُمْ وَ لَأُدْخِلَنَّكُمْ جَنَّتٍ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ فَمَن كَفَرَ بَعْدَ ذَلِكَ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ؛(2070) خدا از بنى اسرائیل پیمان گرفت. و از آنها، دوازده نقیب [سرپرست ]برانگیختیم. و خداوند (به آنها) گفت: «من با شما هستم! اگر نماز را برپا دارید، و زكات را بپردازید، و به رسولان من ایمان بیاورید و آنها را یارى كنید، و به خدا قرض الحسنه بدهید [در راه او، به نیازمندان كمك كنید ]گناهان شما را مى پوشانم [مى بخشم ]و شما را در باغهایى از بهشت، كه نهرها از زیر درختانش جارى است، وارد مى كنم. اما هر كس از شما بعد از این كافر شود، از راه راست منحرف گردیده است.»
خداوند هم قرض گیرنده و هم صاحب اصلى مال
«مَّن ذَا الَّذِى یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا كَثِیرَةً وَ اللَّهُ یَقْبِضُ وَ یَبْصُطُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ؛(2071) كیست كه به خدا «قرض الحسنه اى» دهد، (و از اموالى كه خدا به او بخشیده، انفاق كند،) تا آن را براى او، چندین برابر كند؟ و خداوند است (كه روزى بندگان را) محدود یا گسترده مى سازد (و انفاق، هرگز باعث كمبود روزى آنها نمى شود). و به سوى او باز مى گردید (و پاداش خود را خواهید گرفت).»
قرض به خدا
«مَّن ذَا الَّذِى یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَعِفَهُ لَهُ وَ لَهُ أَجْرٌ كَرِیمٌ؛(2072) كیست كه به خدا وام نیكو دهد (و از اموالى كه به او ارزانى داشته انفاق كند) تا خداوند آن را براى او چندین برابر كند؟ و براى او پاداش پرارزشى است!»