لزوم اعتقاد به قرآن
«یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ ءَامِنُواْ بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْكِتَبِ الَّذِى نَزَّلَ عَلَى رَسُولِهِ وَ الْكِتَبِ الَّذِى أَنزَلَ مِن قَبْلُ وَ مَن یَكْفُرْ بِاللَّهِ وَ مَلَئكَتِهِ وَ كُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْیَوْمِ الاَخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَلَا بَعِیدًا؛(2031) اى كسانى كه ایمان آورده اید! به خدا و پیامبرش، و كتابى كه بر او نازل كرده، و كتب (آسمانى) كه پیش از این فرستاده است، ایمان (واقعى) بیاورید كسى كه خدا و فرشتگان او و كتابها و پیامبرانش و روز واپسین را انكار كند، در گمراهى دور و درازى افتاده است.»
هدایت قرآن
«الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقِیمُونَ الصَّلَوةَ وَ مِمَّا رَزَقْنَهُمْ یُنفِقُونَ؛ وَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِمَا أُنزِلَ إِلَیْكَ وَ مَا أُنزِلَ مِن قَبْلِكَ وَ بِالاَخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ؛(2032) (پرهیزكاران) كسانى هستند كه به غیب [آنچه از حس پوشیده و پنهان است ]ایمان مى آورند و نماز را برپا مى دارند و از تمام نعمتها و مواهبى كه به آنان روزى داده ایم، انفاق مى كنند.» و آنان كه به آنچه بر تو نازل شده، و آنچه پیش از تو (بر پیامبران پیشین) نازل گردیده، ایمان مى آورند و به رستاخیز یقین دارند.»
قرآن وسیله انذار مردم
«قُلْ أَىُّ شَىْ ءٍ أَكْبَرُ شَهَدَةً قُلِ اللَّهُ شَهِیدُ بَیْنِى وَ بَیْنَكُمْ وَ أُوحِىَ إِلَىَّ هَذَا الْقُرْءَانُ لِأُنذِرَكُم بِهِ وَ مَن بَلَغَ أَ ئنَّكُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللَّهِ ءَالِهَةً أُخْرَى قُل لَّا أَشْهَدُ قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَحِدٌ وَ إِنَّنِى بَرِى ءٌ مِّمَّا تُشْرِكُونَ؛(2033) بگو: «بالاترین گواهى، گواهى كیست؟» (و خودت پاسخ بده و) بگو: «خداوند، گواه میان من و شماست و (بهترین دلیل آن این است كه) این قرآن بر من وحى شده، تا شما و تمام كسانى را كه این قرآن به آنها مى رسد، بیم دهم (و از مخالفت فرمان خدا بترسانم). آیا براستى شما گواهى مى دهید كه معبودان دیگرى با خداست؟!» بگو: «من هرگز چنین گواهى نمى دهم». بگو: «اوست تنها معبود یگانه و من از آنچه براى او شریك قرار مى دهید، بیزارم!»