فقاهت و درك صحیح، مایه قدرت و صبر
«یَأَیُّهَا النَّبِىُّ حَرِّضِ الْمُؤْمِنِینَ عَلَى الْقِتَالِ إِن یَكُن مِّنكُمْ عِشْرُونَ صَبِرُونَ یَغْلِبُواْ مِاْئَتَیْنِ وَ إِن یَكُن مِّنكُم مِّاْئَةٌ یَغْلِبُواْ أَلْفًا مِّنَ الَّذِینَ كَفَرُواْ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لَّا یَفْقَهُونَ؛(1992) اى پیامبر! مؤمنان را به جنگ (با دشمن) تشویق كن! هر گاه بیست نفر با استقامت از شما باشند، بر دویست نفر غلبه مى كنند و اگر صد نفر باشند، بر هزار نفر از كسانى كه كافر شدند، پیروز مى گردند چرا كه آنها گروهى هستند كه نمى فهمند!»
دعوت به اندیشه و تفقّه
«أَ فَلَا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْءَانَ وَ لَوْ كاَنَ مِنْ عِندِ غَیرِ اللَّهِ لَوَجَدُواْ فِیهِ اخْتِلَفًا كَثِیرًا؛(1993) آیا درباره قرآن نمى اندیشند؟! اگر از سوى غیر خدا بود، اختلاف فراوانى در آن مى یافتند.»
اولى الامر و تفقّه و اجتهاد
«وَ إِذَا جَاءَهُمْ أَمْرٌ مِّنَ الْأَمْنِ أَوِ الْخَوْفِ أَذَاعُواْ بِهِ وَ لَوْ رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَ إِلَى أُوْلِى الْأَمْرِ مِنهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِینَ یَسْتَنبِطُونَهُ مِنهُمْ وَ لَوْ لَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْكُمْ وَ رَحْمَتُهُ لاَتَّبَعْتُمُ الشَّیْطَنَ إِلَّا قَلِیلًا؛(1994) و هنگامى كه خبرى از پیروزى یا شكست به آنها برسد، (بدون تحقیق،) آن را شایع مى سازند در حالى كه اگر آن را به پیامبر و پیشوایان- كه قدرت تشخیص كافى دارند- بازگردانند، از ریشه هاى مسائل آگاه خواهند شد. و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود، جز عدّه كمى، همگى از شیطان پیروى مى كردید (و گمراه مى شدید).»