رابطه قلبى بر اساس فطرت
«قوله(علیه السلام) : فقال الحمد للَّه الملهم عباده حمده و فاطرهم على معرفة ربوبیته الدال على وجوده بخلقه و بحدوث خلقه على ازله و باشتباههم على ان لا شبه له؛(1982) على(علیه السلام) در كوفه مى فرمود: حمد و سپاس آفریدگارى را كه بندگان خود را به حمد و سپاس خود از طریق الهامات غیبى و سروشهاى روانى ترغیب مى نماید و رابطه قلبى آنان را بر حسب فطرت با ساحت كبریائى قرار داده است و بر حسب خلقت نیز در كمون آنان معرفت و شناخت خود را در فطرت و ضمیر آنان نهاده است.»
تولّد على(علیه السلام) بر اساس فطرت توحید
«أَمَّا إِنَّهُ سَیَظْهَرُ عَلَیْكُمْ بَعْدِی رَجُلٌ رَحْبُ الْبُلْعُومِ مُنْدَحِقُ الْبَطْنِ یَأْكُلُ مَا یَجِدُ وَ یَطْلُبُ مَا لَا یَجِدُ فَاقْتُلُوهُ وَ لَنْ تَقْتُلُوهُ أَلَا وَ إِنَّهُ سَیَأْمُرُكُمْ بِسَبِّی وَ الْبَرَاءَةِ مِنِّی فَأَمَّا السَّبُّ فَسُبُّونِی فَإِنَّهُ لِی زَكَاةٌ وَ لَكُمْ نَجَاةٌ وَ أَمَّا الْبَرَاءَةُ فَلَا تَتَبَرَّءُوا مِنِّی فَإِنِّی وُلِدْتُ عَلَى الْفِطْرَةِ وَ سَبَقْتُ إِلَى الْإِیمَانِ وَ الْهِجْرَة؛(1983) آگاه باشید! پس از من مردى با گلوى گشاده، و شكمى بزرگ بر شما مسلّط خواهد شد، كه هر چه بیابد مى خورد، و تلاش مى كند آنچه ندارد به دست آورد او را بكشید! ولى هرگز نمى توانید او را بكشید. آگاه باشید! به زودى معاویه شما را به بیزارى و بدگویى من وادار مى كند، بدگویى را به هنگام اجبار دشمن اجازه مى دهم كه مایه بلندى درجات من و نجات شماست، امّا هرگز در دل از من بیزارى نجویید كه من بر فطرت توحید تولّد یافته ام و در ایمان و هجرت از همه پیش قدم تر بوده ام.»
ایمان به خدا بر اساس فطرت
«إِنَّ أَفْضَلَ مَا تَوَسَّلَ بِهِ الْمُتَوَسِّلُونَ إِلَى اللَّهِ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَى الْإِیمَانُ بِهِ وَ بِرَسُولِهِ وَ الْجِهَادُ فِی سَبِیلِهِ فَإِنَّهُ ذِرْوَةُ الْإِسْلَامِ وَ كَلِمَةُ الْإِخْلَاصِ فَإِنَّهَا الْفِطْرَةُ وَ إِقَامُ الصَّلَاةِ فَإِنَّهَا الْمِلَّةُ وَ إِیتَاءُ الزَّكَاةِ فَإِنَّهَا فَرِیضَةٌ وَاجِبَةٌ وَ صَوْمُ شَهْرِ رَمَضَانَ فَإِنَّهُ جُنَّةٌ مِنَ الْعِقَابِ وَ حَجُّ الْبَیْتِ وَ اعْتِمَارُهُ فَإِنَّهُمَا یَنْفِیَانِ الْفَقْرَ وَ یَرْحَضَانِ الذَّنْب؛(1984) همانا بهترین چیزى كه انسان ها مى توانند با آن به خداى سبحان نزدیك شوند، ایمان به خدا و ایمان به پیامبر(صلى الله علیه و آله) و جهاد در راه خداست، كه جهاد قلّه بلند اسلام، و یكتا دانستن خدا بر اساس فطرت انسانى است. برپاداشتن نماز آیین ملّت اسلام، و پرداختن زكات تكلیف واجب الهى، و روزه ماه رمضان، سپرى برابر عذاب الهى است، و حج و عمره، نابودكننده فقر و شستشودهنده گناهان است.»