ظهور فطرت توحیدى در مصائب
«قُلْ مَن یُنَجِّیكُم مِّن ظُلُمَتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعًا وَ خُفْیَةً لَّئِنْ أَنجَئنَا مِنْ هَذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّكِرِینَ؛(1973) بگو: «چه كسى شما را از تاریكیهاى خشكى و دریا رهایى مى بخشد؟ در حالى كه او را با حالت تضرع (و آشكارا) و در پنهانى مى خوانید (و مى گویید:) اگر از این (خطرات و ظلمتها) ما را رهایى مى بخشد، از شكرگزاران خواهیم بود.»
اسلام مطابق با فطرت
«فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّینِ حَنِیفًا فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِى فَطَرَ النَّاسَ عَلَیهَا لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِكَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَ لَكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ؛(1974) پس روى خود را متوجّه آیین خالص پروردگار كن! این فطرتى است كه خداوند، انسانها را بر آن آفریده دگرگونى در آفرینش الهى نیست این است آیین استوار ولى اكثر مردم نمى دانند!»
بیدارى فطرت
«فَإِذَا رَكِبُواْ فِى الْفُلْكِ دَعَوُاْ اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّئهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِكُونَ؛(1975) هنگامى كه سوار بر كشتى شوند، خدا را با اخلاص مى خوانند (و غیر او را فراموش مى كنند) امّا هنگامى كه خدا آنان را به خشكى رساند و نجات داد، باز مشرك مى شوند!»