وجود ایمان فطرى در انسان
«اللَّهُ وَلِىُّ الَّذِینَ ءَامَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَتِ إِلَى النُّورِ وَ الَّذِینَ كَفَرُواْ أَوْلِیَاؤُهُمُ الطَّغُوتُ یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَتِ أُوْلَئكَ أَصْحَبُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَلِدُونَ؛(1970) خداوند، ولى و سرپرست كسانى است كه ایمان آورده اند آنها را از ظلمتها، به سوى نور بیرون مى برد. (اما) كسانى كه كافر شدند، اولیاى آنها طاغوتها هستند كه آنها را از نور، به سوى ظلمتها بیرون مى برند آنها اهل آتشند و همیشه در آن خواهند ماند.»
بازگشت به فطرت
«وَ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الاَیَتِ وَ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ؛(1971) این گونه، آیات را توضیح مى دهیم و شاید به سوى حق بازگردند (و بدانند نداى توحید در درون جانشان، از روز نخست بوده است)!»
توحید در فطرت همه مردم
«قُلْ أَ رَءَیْتَكُمْ إِنْ أَتَئكُمْ عَذَابُ اللَّهِ أَوْ أَتَتْكُمُ السَّاعَةُ أَ غَیرَ اللَّهِ تَدْعُونَ إِن كُنتُمْ صَدِقِینَ؛(1972) بگو: «به من خبر دهید اگر عذاب پروردگار به سراغ شما آید، یا رستاخیز برپا شود، آیا (براى حل مشكلات خود،) غیر خدا را مى خوانید اگر راست مى گویید؟!»