ارزش فرزند دختر در قیامت
«قَالَ الصادق(علیه السلام) الْبَنَاتُ حَسَنَاتٌ وَ الْبَنُونَ نِعْمَةٌ وَ إِنَّمَا یُثَابُ عَلَى الْحَسَنَاتِ وَ یُسْأَلُ عَنِ النِّعْمَة؛(1955) امام صادق(علیه السلام) فرمود: دختران، حسنه اند و پسران نعمت و (روز قیامت) براى حسنه پاداش خواهد بود و از نعمت سؤال خواهد شد.»
انتخاب خدا بهتر است
«وُلِدَ لِرَجُلٍ جَارِیَةٌ فَرَآهُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) مُتَسَخِّطاً فَقَالَ لَهُ أَ رَأَیْتَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَوْحَى إِلَیْكَ أَنِّی أَخْتَارُ لَكَ أَوْ تَخْتَارُ لِنَفْسِكَ مَا كُنْتَ تَقُولُ قَالَ كُنْتُ أَقُولُ یَا رَبِّ [مَا ]تَخْتَارُ لِی قَالَ(علیه السلام) فَإِنَّ اللَّهَ قَدِ اخْتَارَ لَكَ ثُمَّ قَالَ إِنَّ الْغُلَامَ الَّذِی قَتَلَهُ الْعَالِمُ الَّذِی كَانَ مَعَ مُوسَى فِی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ- «فَأَرَدْنا أَنْ یُبْدِلَهُما رَبُّهُما خَیْراً مِنْهُ زَكاةً وَ أَقْرَبَ رُحْماً» قَالَ(علیه السلام) أَبْدَلَهُمَا مِنْهُ جَارِیَةً وَلَدَتْ سَبْعِینَ نَبِیّاً؛(1956) حضرت صادق(علیه السلام) مردى را دید كه برایش دخترى به دنیا آمد، به همین خاطر ناراحت و غضبناك بود، فرمود: اگر خداوند متعال به تو بگوید: من برایت انتخاب كنم یا تو؟ چه مى گویى؟ گفت مى گویم: پروردگارا! تو انتخاب كن. فرمود: الان خداوند برایت (دختر) انتخاب كرده (پس چرا ناراحتى؟» سپس فرمود: پسر بچه اى كه حضرت خضر به امر پروردگار او را كشته بود كه قرآن كریم مى فرماید: «فَأَرَدْنا أَنْ یُبْدِلَهُما رَبُّهُما خَیْراً مِنْهُ زَكاةً وَ أَقْرَبَ رُحْماً(1957)؛ اراده كردیم كه براى پدر و مادرش، فرزندى پاكتر و مهربانتر نصیبشان گردد». خداوند متعال به جاى آن پسر، دخترى به آنان داد كه از نسل آن دختر، هفتاد پیامبر به دنیا آمدند.»
روزى فرزند با خداست
«عَنِ الْبَرْقِیِّ رَفَعَهُ قَالَ بُشِّرَ النَّبِیُّ(صلى الله علیه و آله) بِفَاطِمَةَ(علیها السلام) فَنَظَرَ فِی وُجُوهِ أَصْحَابِهِ فَرَأَى الْكَرَاهَةَ فِیهِمْ فَقَالَ مَا لَكُمْ رَیْحَانَةٌ أَشَمُّهَا وَ رِزْقُهَا عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَل؛(1958) احمد بن محمّد بن خالد برقىّ به سند مرفوع روایت كرده كه رسول خدا(صلى الله علیه و آله) را به میلاد دخترش فاطمه(علیها السلام) بشارت دادند؛ در چهره اصحاب خود نگریست و آنان را ناراحت یافت، فرمود: شما را چه مى شود (این چون) شاخه ریحانى است كه او را میبویم، و روزیش بر خداوند عزّ و جلّ است.»