پست ترین ایّام عمر
«عن ابى عبد اللَّه(علیه السلام) قال: اذا بلغ العبد مائة سنة فذلك ارذل العمر، اللَّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ یَتَوَفَّاكُمْ وَ مِنْكُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَیْ لا یَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیْئاً؛(1934) امام صادق(علیه السلام) فرموده: آن كس كه به صد سالگى میرسد در آن موقع به انحطاط نهائى پیرى و پست ترین ایّام عمر رسیده است، خداوند شما را آفریده و سپس میمیراند و بعضى آنقدر زنده میمانند كه به پست ترین ایّام عمر میرسند و بر اثر آن تمام معلوماتى را كه در طول ایّام زندگى فرا گرفته بودند از یاد میبرند و پس از سالها دانائى دچار نادانى میشوند.»
پست ترین درجه انحطاط عمر
«روى انّ ارذل العمر ان یكون عقله عقل ابن سبع سنین؛(1935) در حدیث دیگر آمده است كه پست ترین درجه انحطاط عمر در پیرى آنست كه عقل آدمى آنقدر تنزّل نماید كه به سرحدّ عقل كودك هفت ساله برسد.»
مقیاس عمر
«انّما انت عدد ایّام فكلّ یوم یمضى علیك یمضى ببعضك؛(1936) عمر هر فردى كه سرمایه نقد او در بازار دنیا است، محدود و معیّن است و اغلب مردم، سال را واحد عمر مى شناسند و دوران زندگى خود و دگران را با آن مى سنجند. امام على(علیه السلام) روز را واحد عمر خوانده و دوران زندگى انسانها را با آن مقیاس اندازه گیرى نموده است.»