ارزش سرمایه هاى اخلاقى در آخر عمر
«قال ابو عبد اللَّه(علیه السلام) : ان اجّلت فی عمرك یومین فاجعل احدهما لأدبك لتستعین به على یوم موتك؛(1932) امام صادق(علیه السلام) فرمود: اگر از عمرت فقط دو روز باقى مانده باشد، یك روزش را به فراگرفتن ادب و تربیت اختصاص بده تا روز مرگت از سرمایه هاى اخلاقى روز قبلت یارى بخواهى.»
اهمیّت تفاوت روزهاى عمر
«عن ابى عبد اللَّه(علیه السلام) انّه قال: من استوى یوماه فهو مغبون و من كان آخر یومیه خیرهما فهو مغبوط و من كان آخر یومیه شرّهما فهو ملعون و من لم یر الزّیادة فی نفسه فهو الى النّقصان و من كان الى النّقصان فالموت خیر له من الحیاة؛(1933) امام صادق(علیه السلام) درباره رشد مداوم شخصیّت و كمالات روزافزون انسان فرموده است: كسى كه دو روزش در بهره زندگى و رشد انسانى یكسان باشد در معامله نقد عمر مغبون است و كسى كه امروزش بهتر از دیروز باشد، شایسته است كه مورد غبطه دگران واقع شود و توفیق او را تمنّا كنند و كسى كه امروزش بدتر از دیروز باشد محروم از رحمت حقّ است و كسى كه نفس خود را پیوسته در كمال تازه اى نبیند و در معنویّات خویش احساس فزونى ننماید، در معرض كمبود و نقص قرار گرفته است و كسى كه در راه نقص قدم برمیدارد مرگ از زندگى براى او بهتر است.»
پست ترین ایّام عمر
«عن ابى عبد اللَّه(علیه السلام) قال: اذا بلغ العبد مائة سنة فذلك ارذل العمر، اللَّهُ خَلَقَكُمْ ثُمَّ یَتَوَفَّاكُمْ وَ مِنْكُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِكَیْ لا یَعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیْئاً؛(1934) امام صادق(علیه السلام) فرموده: آن كس كه به صد سالگى میرسد در آن موقع به انحطاط نهائى پیرى و پست ترین ایّام عمر رسیده است، خداوند شما را آفریده و سپس میمیراند و بعضى آنقدر زنده میمانند كه به پست ترین ایّام عمر میرسند و بر اثر آن تمام معلوماتى را كه در طول ایّام زندگى فرا گرفته بودند از یاد میبرند و پس از سالها دانائى دچار نادانى میشوند.»