استفاده از عمر
«وَالعَصْرِ؛ اِنَّ الاِنسانَ لَفِى خُسْرٍ؛ اِلَّاالَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّلِحَتِ وَ تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ؛(1917) قسم به عصر (رسول یا دوران ظهور). كه انسان همه در خسارت و زیان است. مگر آنان كه به خدا ایمان آورده و نیكوكار شدند و به درستى و راستى در دین یكدیگر را سفارش كردند.»
عمر محدود است
«وَ هُوَ الَّذِى یَتَوَفَّئكُم بِالَّیْلِ وَ یَعْلَمُ مَا جَرَحْتُم بِالنَّهَارِ ثُمَّ یَبْعَثُكُمْ فِیهِ لِیُقْضَى أَجَلٌ مُّسَمًّى ثُمَّ إِلَیْهِ مَرْجِعُكُمْ ثُمَّ یُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ تَعْمَلُونَ؛(1918) او كسى است كه (روح) شما را در شب (به هنگام خواب) مى گیرد و از آنچه در روز كرده اید، با خبر است سپس در روز شما را (از خواب) برمى انگیزد و (این وضع هم چنان ادامه مى یابد) تا سرآمد معینى فرا رسد سپس بازگشت شما به سوى اوست و سپس شما را از آنچه عمل مى كردید، با خبر مى سازد.»