وصیّت امام باقر(علیه السلام) براى ندبه كنندگانش
«رَوَى یُونُسُ بْنُ یَعْقُوبَ عَنِ الصَّادِقِ(علیه السلام) قَالَ قَالَ لِی أَبُو جَعْفَرٍ(علیه السلام) قِفْ مِنْ مَالِی كَذَا وَ كَذَا لِلنَّوَادِبِ یَنْدُبْنَنِی عَشْرَ سِنِینَ بِمِنًى أَیَّامَ مِنًى؛(1851) یونس بن یعقوب از امام صادق(علیه السلام) روایت كرده است كه آن حضرت فرمود: پدرم امام باقر(علیه السلام) به من وصیت كرد و فرمود: اى جعفر! مقدارى از مال مرا وقف كن براى ندبه كنندگان كه مدت ده سال در منى ، موسم حج بر من ندبه و گریه كنند.»
نكوهش عزادارى
«قال النبىّ(صلى الله علیه و آله): انا برى ممّن حلق و صلق؛(1852) پیامبر(صلى الله علیه و آله) فرمود: من بیزارم از كسى كه در مصیبت موى سرش را بكند و صداى گریه و ناله اش را بلند كند.»
لعنت پیامبر
«عن ابى سعید الخدری لعن رسول اللَّه(صلى الله علیه و آله) النّائحة و المستمعة؛(1853) پیامبر(صلى الله علیه و آله) زن نوحه كننده و زنى را كه صدایش به هنگام نوحه سرایى به گوش مرد نامحرم برسد لعنت كرده است.»