اجر تسلیت به مصیبت دیده
«ابن مسعود عن النّبىّ(صلى الله علیه و آله) قال: من عزّى مصابا فله مثل اجره؛(1848) ابن مسعود از نبى گرامى(صلى الله علیه و آله) روایت مى كند كه آن حضرت فرمود: هر كس مصیبت دیده اى را تسلیت دهد، مانند مصیبت دیده در نزد خدا اجر خواهد داشت.»
عافیتى كه خدا دوست ندارد
«عَنْ عَلَاءِ بْنِ كَامِلٍ قَالَ كُنْتُ جَالِساً عِنْدَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) فَصَرَخَتْ صَارِخَةٌ مِنَ الدَّارِ فَقَامَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) ثُمَّ جَلَسَ فَاسْتَرْجَعَ وَ عَادَ فِی حَدِیثِهِ حَتَّى فَرَغَ مِنْهُ ثُمَّ قَالَ إِنَّا لَنُحِبُّ أَنْ نُعَافَى فِی أَنْفُسِنَا وَ أَوْلَادِنَا وَ أَمْوَالِنَا فَإِذَا وَقَعَ الْقَضَاءُ فَلَیْسَ لَنَا أَنْ نُحِبَّ مَا لَمْ یُحِبَّ اللَّهُ لَنَا؛(1849) در مجلس ابو عبد الله صادق(علیه السلام) نشسته بودم كه از داخل منزل آن حضرت، صداى شیون بلند شد. ابو عبد الله(علیه السلام) بر اثر صداى شیون برخاست، اما دوباره نشست و گفت: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ». سپس به ادامه سخن پرداخت و بعد از پایان درس گفت: ما خانواده اى هستیم كه دوست داریم در جان و مال و فرزندان خود، بلا نبینیم، اما موقعى كه فرمان خدا در رسد، دیگر نمى توانیم، عافیتى را كه خدا براى ما دوست نداشته، دوست بداریم.»
نوحه سرایى براى امام باقر(علیه السلام)
«رَوَى ابْنُ بَابَوَیْهِ أَنَّ الْبَاقِرَ(علیه السلام) أَوْصَى أَنْ یُنْدَبَ فِی الْمَوْسِمِ عَشْرَ سِنِین؛(1850) ابن بابویه از امام باقر(علیه السلام) روایت كرده است كه آن حضرت وصیّت كرد، ده سال در موسم حج در منى براى او گریه و نوحه سرایى كنند، و رسم ماتم را تجدید نمایند و بر مظلومیّت آن حضرت بگریند.»