حقوق دیگران در عزادارى
«عَنْ عَبْدِ اللَّهِ الْكَاهِلِیِّ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی الْحَسَنِ(علیه السلام) إِنَّ امْرَأَتِی وَ امْرَأَةَ ابْنِ مَارِدٍ تَخْرُجَانِ فِی الْمَأْتَمِ فَأَنْهَاهُمَا فَتَقُولُ لِیَ امْرَأَتِی إِنْ كَانَ حَرَاماً فَانْهَنَا عَنْهُ حَتَّى نَتْرُكَهُ وَ إِنْ لَمْ یَكُنْ حَرَاماً فَلِأَیِّ شَیْ ءٍ تَمْنَعُنَاهُ فَإِذَا مَاتَ لَنَا مَیِّتٌ لَمْ یَجِئْنَا أَحَدٌ قَالَ فَقَالَ أَبُو الْحَسَنِ(علیه السلام) عَنِ الْحُقُوقِ تَسْأَلُنِی كَانَ أَبِی(علیه السلام) یَبْعَثُ أُمِّی وَ أُمَّ فَرْوَةَ تَقْضِیَانِ حُقُوقَ أَهْلِ الْمَدِینَة؛(1845) به ابوالحسن موسى كاظم(علیه السلام) گفتم: خانم من با دخترم در مراسم ختم و تعزیه دوستان و آشنایان شركت مى كنند؛ موقعى كه من مانع مى شوم، خانم من مى گوید: اگر شركت در مراسم ختم و ماتم حرام است، ما را منع كن تا شركت نكنیم، و اگر حرام نیست، از چه رو مانع مى شوى كه اگر فردا از فامیل و بستگان ما كسى بمیرد، هیچ كس به مجلس ختم و فاتحه ما نیاید. ابوالحسن(علیه السلام) گفت: اداكردن حقوق دیگران هم جاى سؤال دارد؟ پدرم ابو عبد الله صادق(علیه السلام) مى فرمود: تا مادر من حمیده با امّ فروه مادر ناتنى من به این گونه مجالس بروند و حقوق شهروندان مدینه را ادا نمایند.»
شكیبایى در مصیبت براى آمرزش گناهان
«عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ(علیه السلام) قَالَ مَا مِنْ عَبْدٍ یُصَابُ بِمُصِیبَةٍ فَیَسْتَرْجِعُ عِنْدَ ذِكْرِهِ الْمُصِیبَةَ وَ یَصْبِرُ حِینَ تَفْجَأُهُ إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَ كُلَّمَا ذَكَرَ مُصِیبَتَهُ فَاسْتَرْجَعَ عِنْدَ ذِكْرِ الْمُصِیبَةِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ كُلَّ ذَنْبٍ اكْتَسَبَ فِیمَا بَیْنَهُمَا؛(1846) ابو جعفر باقر(علیه السلام) گفت: هر مؤمنى كه عزیز خود را از دست بدهد ولى صبر و شكیبائى خود را از دست ندهد، و به یاد عزیز از دست رفته اش بگوید: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» (ما براى خدا زنده ایم و به سوى او روانیم) خداوند، گناهان گذشته او را مى آمرزد. حتّى اگر در آینده دور و نزدیك، خاطره این مصیبت در دلش زنده شود، و باز هم بگوید: «إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ» خداوند هر گناهى كه در این فاصله زمانى مرتكب شده باشد، خواهد آمرزید.»
بهترین شیوه در مصائب
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ لَا یَصْلُحُ الصِّیَاحُ عَلَى الْمَیِّتِ وَ لَا یَنْبَغِی وَ لَكِنَّ النَّاسَ لَا یَعْرِفُونَهُ وَ الصَّبْرُ خَیْر؛(1847) ابو عبد الله صادق(علیه السلام) گفت: صلاح نیست كه انسان در مرگ عزیزانش، افغان و شیون كند، كار شایسته اى هم نیست. اما مردم وظیفه خود را نمى شناسند. صبر و استقامت در برابر مصائب بهترین شیوه ها است.»