تجلیل قرآن از جهاد در راه خدا
«وَ كَأَیّن مِّن نَّبىٍّ قَتَلَ مَعَهُ رِبِّیّونَ كثیرٌ فَما وَهَنوا لِما أَصابَهُم فى سبیل اللَّهِ و ما ضَعُفُوا وَ مَا اسْتَكانُوا وَ اللَّهُ یُحِبُّ الصَّبِرِینَ؛(1839) «چه بسیار پیامبرانى كه مردان الهى فراوانى به همراه آنان جنگ كردند! آنها هیچ گاه در برابر آنچه در راه خدا به آنان مى رسید، سست و ناتوان نشدند (و تن به تسلیم ندادند) و خداوند استقامت كنندگان را دوست دارد.»
ارزش جهاد در راه خدا
«وَ قَتِلُواْ فِى سَبِیلِ اللَّهِ الَّذِینَ یُقَتِلُونَكُمْ وَ لَا تَعْتَدُواْ إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ؛(1840) و در راه خدا، با كسانى كه با شما مى جنگند، نبرد كنید! و از حدّ تجاوز نكنید، كه خدا تعدّى كنندگان را دوست نمى دارد!»
گریه در فراق محبوب
«قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبرٌ جَمِیلٌ عَسَى اللَّهُ أَن یَأْتِیَنِى بِهِمْ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْعَلِیمُ الْحَكِیمُ؛ وَ تَوَلَّى عَنهُمْ وَ قَالَ یَأَسَفَى عَلَى یُوسُفَ وَ ابْیَضَّتْ عَیْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِیمٌ؛(1841) (یعقوب) گفت: « (هواى) نفس شما، مسأله را چنین در نظرتان آراسته است! من صبر مى كنم، صبرى زیبا (و خالى از كفران)! امیدوارم خداوند همه آنها را به من بازگرداند چرا كه او دانا و حكیم است! و از آنها روى برگرداند و گفت: «وا اسفا بر یوسف!» و چشمان او از اندوه سفید شد، اما خشم خود را فرو مى برد (و هرگز كفران نمى كرد)!»