عادت به گناه
«وَ لَا نُكَلِّفُ نَفْسًا إِلَّا وُسْعَهَا وَ لَدَیْنَا كِتَبٌ یَنطِقُ بِالحَقِّ وَ هُمْ لَا یُظْلَمُونَ؛ بَلْ قُلُوبُهُمْ فِى غَمْرَةٍ مِّنْ هَذَا وَ لَهُمْ أَعْمَلٌ مِّن دُونِ ذَلِكَ هُمْ لَهَا عَمِلُونَ؛ حَتَّى إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِیهِم بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ یَجْئَرُونَ؛(1738) و ما هیچ كس را جز به اندازه تواناییش تكلیف نمى كنیم و نزد ما كتابى است كه (تمام اعمال بندگان را ثبت كرده و) بحق سخن مى گوید و به آنان هیچ ستمى نمى شود. ولى دلهاى آنها از این نامه اعمال (و روز حساب و آیات قرآن) در بى خبرى فرورفته و اعمال (زشت) دیگرى جز این دارند كه پیوسته آن را انجام مى دهند. تا زمانى كه متنعّمان مغرور آنها را در چنگال عذاب گرفتار، سازیم در این هنگام، ناله هاى دردناك و استغاثه آمیز سرمى دهند!»