عادت به ارزشهاى اخلاقى پسندیده مثل عدالت
«یَأَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُواْ كُونُواْ قَوَّمِینَ بِالْقِسْطِ شُهَدَاءَ لِلَّهِ وَ لَوْ عَلَى أَنفُسِكُمْ أَوِ الْوَلِدَیْنِ وَ الْأَقْرَبِینَ إِن یَكُنْ غَنِیًّا أَوْ فَقِیرًا فَاللَّهُ أَوْلَى بِهِمَا فَلَا تَتَّبِعُواْ الهَوَى أَن تَعْدِلُواْ وَ إِن تَلْوُاْ أَوْ تُعْرِضُواْ فَإِنَّ اللَّهَ كاَنَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا؛(1735) اى كسانى كه ایمان آورده اید! كاملًا قیام به عدالت كنید! براى خدا شهادت دهید، اگر چه (این گواهى) به زیان خود شما، یا پدر و مادر و نزدیكان شما بوده باشد! (چرا كه) اگر آنها غنىّ یا فقیر باشند، خداوند سزاوارتر است كه از آنان حمایت كند. بنا بر این، از هوى و هوس پیروى نكنید كه از حق، منحرف خواهید شد! و اگر حق را تحریف كنید، و یا از اظهار آن، اعراض نمایید، خداوند به آنچه انجام مى دهید، آگاه است.»
غلبه عادت بر فطرت
«قَالُواْ أَجِئْتَنَا لِنَعْبُدَ اللَّهَ وَحْدَهُ وَ نَذَرَ مَا كَانَ یَعْبُدُ ءَابَاؤُنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِن كُنتَ مِنَ الصَّدِقِینَ؛(1736) گفتند: «آیا به سراغ ما آمده اى كه تنها خداى یگانه را بپرستیم، و آنچه را پدران ما مى پرستند، رها كنیم؟! پس اگر راست مى گویى آنچه را (از بلا و عذاب الهى) به ما وعده مى دهى، بیاور»!
عادت رویگردانى از حق
«وَ لَقَدْ كَذَّبَ أَصحَبُ الحِجْرِ الْمُرْسَلِینَ؛ وَ ءَاتَیْنَهُمْ ءَایَتِنَا فَكاَنُواْ عَنهَا مُعْرِضِینَ؛(1737) و «اصحاب حجر» [قوم ثمود ]پیامبران را تكذیب كردند! ما آیات خود را به آنان دادیم ولى آنها از آن روى گرداندند!»