دواى نفهمى
«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(علیه السلام) قَالَ سَأَلْتُهُ عَنْ مَجْدُورٍ أَصَابَتْهُ جَنَابَةٌ فَغَسَّلُوهُ فَمَاتَ قَالَ قَتَلُوهُ أَلَّا سَأَلُوا فَإِنَّ دَوَاءَ الْعِیِّ السُّؤَالُ؛(1528) یكى از اصحاب گوید: از امام صادق(علیه السلام) پرسیدم كه مردى آبله دار جنب شده بود، او را غسل دادند و مُرد. فرمود: او را كشتند! چرا نپرسیدند، همانا دواى نفهمى پرسش است.»