ثواب مصافحه
ابوعبیده مى گوید: من در مسیرى همراه امام باقر(علیه السلام) بودم و با او در یك ردیف سوار بر مركب مى شدیم، به هنگام سوار شدن ابتدا من سوار مى شدم و سپس حضرت سوار مى شد و سلام مى كرد و مصافحه مى نمود و به گونه اى برخورد (و احوالپرسى) مى كرد كه گویا در برخورد اول است. و به هنگام پیاده شدن ابتدا او پیاده مى شد و سپس من از مركب پیاده مى شدم و چون هر دو روى زمین قرار مى گرفتیم باز به من سلام مى كرد و طورى احوالپرسى مى كرد كه گویا در برخورد اول مى باشد. من گفتم: شما برخوردى مى كنید كه قبلاً در نزد ما مرسوم نبوده (و چنین نمى كرده ایم). حضرت فرمود: «آیا مى دانى چه خیرى در مصافحه قرار داده شده است؟ بدرستیكه مؤمنین اگر به هنگام ملاقات با یكدیگر مصافحه كنند و با یكدیگر دست بدهند تا وقتى كه از یكدیگر جدا نشده اند خدا به آنها نظر (رحمت) مى كند و گناهان آنها مثل ریزش برگ از درخت ریخته مى شود.»(1514)
مصافحه كردن در فارسها
براء بن عازب گفت: نزد رسول الله(صلى الله علیه و آله) رفتم و سلام كردم، ولى چون در حال وضو گرفتن بودند جواب ندادند تا این كه وضو تمام شد و سلام مرا جواب دادند و دستشان را دراز كردند و با من مصافحه كردند (و دست در دستم گذاشتند). من گفتم: این كار از اخلاق و عادات غیرعرب ها (فارسها) مى باشد! حضرت فرمودند: «اگر مسلمان ها به هنگام برخورد با یكدیگر مصافحه كنند، گناهانشان از بین مى رود.»(1515)
بر درب خانه برادر
امام باقر(علیه السلام) فرمود: یكى از فرشتگان از درب خانه اى عبور مى كرد، مردى را دید كه درب آن خانه ایستاده است. از وى پرسش نمود: چرا در این جا ایستاده اى؟ آن شخص گفت: در این خانه برادرى دارم مى خواهم سلام كنم. فرشته سؤال كرد: آیا از خویشاوندان تو است یا آنكه به وى نیازمندى و مى خواهى عرض حاجت كنى؟ گفت: هیچ یك از اینها نیست، جز آنكه بین ما حرمت برادرى اسلامى است، و تازه كردن عهد و سلام كردن من بروى در راه خشنودى خداست. فرشته گفت: من فرستاده خدایم به سوى تو؛ خدایت درود مى فرستد و مى فرماید: «اى بنده من! تو به دیدار من آمدى و مرا اراده كردى، اینك به پاداش حفظ حقوق برادرى و نگاه داشتن حرمت برادرى اسلامى، بهشت را بر تو واجب نمودم، و از خشم و آتش خود تو را دور ساختم.(1516)